Blog Allard van Gent

Een biografie zonder biograaf

• Het gaat niet goed op de aarde. Er worden aan de lopende band mensen geboren maar er sterven er veel te veel door ziekte en geweld.
• Je bedoelt, de omloopsnelheid is een beetje uit balans?
• Een beetje? Vind jij dit een normale situatie?
• Nee, dat weet jij ook. Ik zoek nog  iemand die ik kan inzetten om wat te regelen, want het is inderdaad een grote puinhoop.- De laatste eindigde aan een kruis, dat was niet zo’n succes.
• Nou, dat klopt niet helemaal. Hij was best succesvol. Er zijn nog steeds mensen die de vele biografieën over zijn leven lezen. En bovendien wordt zijn verjaardag in december altijd over de hele wereld gevierd.
• Die andere figuur bleef langer op aarde. Hoe noemden ze hem ook alweer?
• Siddhartha Gautama of Boeddha, zoiets.
• Ja, die bedoel ik. Die bleef toch wat langer?
• Ook over hem zijn duizenden biografieën verschenen.
• Maar terug naar nu. Het is weer eens crisis op aarde en en niet zo’n beetje ook! Ik heb niet het idee dat er nu iemand rondloopt die de wijsheid in pacht heeft om daar op korte termijn iets aan te veranderen. Daar komt nog bij dat niemand meer in staat is wijsheden op te pikken. Dat is het grote verschil met toen. Destijds, ik heb het over duizenden jaren geleden, zaten de mensenlichamen gewoon heel anders in elkaar. Ze leefden zoals wij het in eerste instantie hadden bedacht. Inademen om op te nemen en uitademen om los te laten. Dat was een geniale uitvinding. Die lichamen deden het goed en hielden het ook lang vol.
• Dat was eigenlijk mijn idee, met dat in- en uitademen.
• Ja, oké. Jij je zin. Feit blijft dat we nu niemand hebben. Als we nu nog iemand sturen, dan is dat wel behoorlijk aan de late kant.

Er volgt een stilte. De heren dobberen met gesloten ogen. In gedachten zoeken ze een oplossing om op een of andere manier de aarde te behouden en de mensheid te redden. Dat is immers altijd nog hun opgave.  Alleen is het de laatste tijd op z’n zachtst gezegd nogal uit de hand gelopen. Ze verloren het contact met de mensen, met de planeet aarde en nu voelen zich behoorlijk machteloos.

• Het kan niet anders, de mensen die er nu zijn móeten samenwerken, anders gaat het gigantisch mis.
• Hmm. Er is nu toch internet? Ze werken toch al samen?
• Ja, dat klopt. Je ziet ook dat mensen weer toenadering tot elkaar zoeken, dat bevolkingsgroepen elkaar langzaam beginnen te vertrouwen, omdat er geen andere uitweg is.
• Dat is toch een positief teken?
• Dat klopt. Dat heb ik gedaan.
• Wat?
• Ik bedoel, het was ooit mijn idee. Nu zie je ook dat mensen in toenemende mate mediteren, net als in de tijd van, ach, hoe heet ie ook alweer, met die dikke buik?
• Siddharta?
• ja, maar hij had toch nog een andere naam. Boelie, Bama, Bami, ba..
• Boedha?
• Ja, die bedoel ik. Nu zie je ook weer dat er gemediteerd wordt, dat er contact wordt gezocht.
• En wanneer is de aarde dan echt weer in veilige handen? Ik bedoel, er moeten nu wel heel rap heel veel meer mensen beginnen met ademen, want anders is het toch nog te laat.

De twee heren dobberen maar ze zijn niet alleen. Ze zijn in het gezelschap van twee dames, die het de heren kwalijk nemen dat ze er een potje van hebben gemaakt. Deze dames eisen een oplossing en wel heel erg snel!

• Heren, zijn jullie er al over uit? Wij willen namelijk een kijkje nemen op de aarde, maar niet zoals die er nu bij hangt. Daar pas ik voor. Jullie hadden het over een aarde waarop het veilig is, waar de mensen weer genieten, van de natuur en van elkaar, waar ze elkaar helpen en ondersteunen. Waar de mensen weer zwemmen in zeeën en rivieren, waar kinderen weer spelen en ravotten in de bossen en mensen weer van mensen houden.
• Ja heren, dat was de bedoeling. Jullie komen altijd weer met mooie ideeën op de proppen over wie je gaat sturen en wie niet en hoe het allemaal beter zou kunnen. Feit is dat het er momenteel helemaal niet goed uitziet. Vroeger was het een kleurrijke planeet waar ik altijd graag mocht zijn. Maar ik zie nu helemaal geen kleuren meer. Het is een grijze, uitgeputte bal. Wie wil daar nu nog op leven?

De heren zwijgen. Ze weten dat de dames gelijk hebben. Het is compleet uit de hand gelopen en er moet inderdaad heel snel iets gebeuren. Maar wat te doen? Eén van de dames komt met een voorstel.

• Heren, jullie denken en peinzen veel te veel. Herinneren jullie je nog hoe dat destijds met Siddharta ging? Hij wilde de essentie toch terugbrengen van het hoofd naar de buik, naar het hart? Dat is wat er nu moet gebeuren, heren!

De heren kijken elkaar aan en knikken. Ze weten dat ze moeten stoppen met denken. Nu moeten ook zij alleen maar in- en uitademen en niets anders dan dat. De dames kijken met bewondering toe hoe de heren zich openstellen voor het leven op aarde. Het is de enige manier om de mensen te bereiken. Om door te geven dat het tijd is om hetzelfde te doen als de heren. Dat het tijd is om te ademen en de aarde niet aan haar lot over te laten.

De eerste mensen klappen en al snel klapt iedereen voor de twee heren, hoewel niemand de heren kent. Toch heeft iedereen het gevoel de heren te kennen. Hetzelfde geldt voor de dames. De biografie over de twee heren en de twee dames is ontdekt door een 12-jarige jongen uit India. Wereldwijd luisteren in grote en in kleine zalen mensen naar de levensbeschrijving die deze jongen op internet vond. Niemand weet wie de biografie schreef. Kopstukken uit de computerwereld hebben zich erover gebogen, maar vonden geen verklaring. De biografie was er opeens, zomaar, uit het niets.

En vanavond las de ontdekker het verhaal voor het eerst zelf voor. Vertaalbureaus maakten overuren om de tekst zo nauwkeurig mogelijk in zo veel mogelijk talen te ondertitelen. De wereldwijde primeur zorgde voor een kettingreactie. Binnen enkele minuten was het een megahit op Facebook en tal van andere social networks. Op YouTube verschenen de eerste filmpjes met de twee heren en de twee dames in de hoofdrol. In alle versies doken ze op als prachtige mensen die van mensen houden. Wereldwijd richtten vooral jongeren ademinenademuit groepjes op. De heren en de dames hadden geen naam, maar dat vond niemand bezwaarlijk. Er werd niet over nagedacht. Je had het over De Twee Heren En De Twee Dames en je wist over wie het ging.

Al na enkele weken stierven dictators aan hartaanvallen, zakten fascistische regimes door hun knieën en toonde de aarde langzaam maar zeker haar verborgen krachten ten gunste van haar bewoners. De mensen sloegen de aarde in hun armen, de aarde nam haar mensen weer op en zo eindigde de biografie van de twee heren en de twee dames, die het uiteindelijk dus toch nog voor elkaar kregen. Wie de biografie schreef, dat is tot op de dag van vandaag een raadsel.