Author Archives: AvG

Schrijven in opdracht

Posted on by Plaats een reactie

Als tekstschrijver heb ik zo nu en dan te maken met een geheimhoudingsplicht. Dat betekent in de meeste gevallen dat de opdrachtgever met mijn tekst kan doen en laten wat hij wil. Ik heb er geen invloed meer op.

In de regel gaat het hierbij om commerciële teksten. Ik vind het allemaal prima. Het is leuk om te doen, maar echt eer van je werk heb je natuurlijk nooit. Immers, niemand weet dat de prozaïsche tekst van een multinational door mij geschreven is.

Twee jaar geleden kreeg ik weer eens een opdracht waarbij geheimhouding de hoogste prioriteit had. De opdrachtgever vroeg mij teksten te redigeren. Dat is op zich niks bijzonders en daar draai ik mijn hand niet voor om. Maar hier was meer aan de hand. De uitgever stond erop de voorwaarden en instructies in een persoonlijk gesprek toe te lichten. Vreemd. Dat klonk geheimzinnig, maar ook spannend. Ik houd van geheimzinnigheid en spanning en dus zegde ik de opdracht voorlopig toe. De uitgeverij betaalde de reiskosten.

Schamen
Ik herinner me dat ik niet de enige kandidaat was en dat er een strenge selectie gold. Ik weet niet wie nog meer aan dit project meewerkte, omdat ook mijn collega’s zich in stilzwijgen hulden. Zelfs onder elkaar aan de stamtafel spraken ze er niet over. Zouden ze zich schamen, vroeg ik me af. Ik schaam me niet. Als ik een zeep niet lekker vind ruiken en de opdrachtgever wil ik dat van die zeep een heerlijk geurend, exotisch product voor in de badkamer maak, dan doe ik dat.

In dit geval ging het niet om zeep, maar om grappige en soms ook spannende teksten voor kinderen. De opdrachtgever vroeg me in de rol te kruipen van een bezorgde ouder en bij aanstotende passages de tekst van suggesties te voorzien. We leven in een kwetsbare tijd met gevoelige ouders, vertelde hij me en gaf me een voorbeeld. Ik las de tekst en zag er niks kwetsbaars in. Een aantrekkelijke vrouw, zei hij. Ja, antwoordde ik. Is dat gevoelig? Het is een stereotype, legde hij uit. Een aardige vrouw vond hij beter op zijn plaats. Ook het dikke jongetje had ik over het hoofd gezien. Mijn opdrachtgever vond ‘enorm’ een betere benaming. Ik was het er niet mee eens, maar goed, ik ging akkoord. Zo lang mijn naam er niet bij staat, heb ik niks te vrezen.

Deze tekst staat ook op metronieuws.nl

Duitsland: literair tijdschrift “Lettre International” klaagt 3 andere literaire tijdschriften aan

Posted on by Plaats een reactie

De arrondissementsrechtbank van Berlijn verbiedt de actuele publicatie van het literaire tijdschrift Sinn und Form. Aanklager was Frank Berberich, uitgever van Lettre International. Zijn verwijt: de overheidssubsidie van culturele tijdschriften beschadigen het grondbeginsel van publicitaire gelijke behandeling en maakt de weg vrij naar een “staatspers”. De boete bij een overtreding bedraagt 250.000 euro.  

De uitgever van het tijdschrift Sinn und Form is de kunstacademie in Berlijn (Akademie der Künste). Volgens de Akademie klaagt Berberich aan, omdat hij tijdens de pandemie geen financiële steun van de staat heeft gekregen. De Akademie der Künste zou hebben aangeboden solidair met andere tijdschriften samen te werken om Lettre International te helpen.

De adviescommissie van Sinn und Form noemde de actie van Berberich een aanval “op de verscheidenheid van het literaire leven” en sprak van een poging om “een tijdschrift dat rijk is aan traditie en internationaal zeer gerespecteerd wordt” te elimineren.

Talrijke prominenten uit de literaire en culturele wereld hebben zich reeds als eerste ondertekenaars aangesloten bij een verklaring van de adviescommissie waaronder Daniel Kehlmann, Eva Menasse, Ulrich Matthes, Uwe Timm, Jenny Erpenbeck, Marcel Beyer en Andreas Dresen (bekijk hier de lijst).

Naast Sinn und Form heeft Frank Berberich ook de tijdschriften Kulturaustausch van het culturele “Institut für Auslandsbeziehungen” en het online tijdschrift LCB diplomatique van het Literarisches Colloquium Berlin aangeklaagd.

Börsenblatt: “Sinn und Form” gestoppt, Beirat schockiert
Süddeutsche Zeitung: Unsinn und Formalie
RBB: Warum muss die Literaturzeitschrift “Sinn und Form” vorübergehend eingestellt werden?
FAZ: Recht, Haberei

Wie stichtte de Reichstagsbrand?

Posted on by Plaats een reactie

Foto: v.l.n.r. Uwe Soukup en de presentator/journalist Hans-Hermann Kotte (Tagesspiegel).

Marinus van der Lubbe werd met veel geld omgekocht door de nazi’s om de schuld van de Reichstagsbrand op zich te nemen. Hij had al contact met geïnfiltreerde SA-mannen onder de communisten. Dat weet de Berlijnse journalist Uwe Soukup zeker. Hij vertelde dit vanavond in boekwinkel Dussmann tijdens en na de presentatie van zijn pas verschenen boek “Die Brandstiftung“.

Bovenstaande opvatting van Soukup staat niet in zijn boek, omdat waterdicht bewijs hiervoor ontbreekt. Na afloop vertelde hij me dat hij echter genoeg aanwijzingen heeft.

In zijn nieuwe boek poogt Soukop met feitelijk materiaal aan te tonen dat de nazi’s de brand zelf hebben gepland. Volgens hem is het onmogelijk dat Marinus van der Lubbe het gebouw in zijn eentje in brand heeft gestoken.

Naar aanleiding van deze avond lijkt het me een leuk idee Uwe Soukop te interviewen en nog eens naar zijn bevindingen te vragen. Foto: v.l.n.r.: Uwe Soukup en de presentator/journalist Hans-Hermann Kotte (Tagesspiegel).

« Oudere berichten Recent Entries »