Blog Allard van Gent

Tegen 15:00 uur belde de man van de wegenwacht al op om te vertellen dat hij over vijf minuten bij mij in de straat zou zijn. Dat was dus veel sneller dan ik dacht. Jas aan, muts op en hup, naar beneden. Een minuut later reed de gele auto de straat al in. Hij moest midden op straat blijven staan. De auto achter hem had dus pech. Eerlijk gezegd zag het er wel spectaculair uit, zo’n hulpdienstwagen met knipperlicht aan. Het probleem was minder spectaculair. De sympathieke Berlijner zette twee kabels op de accu en de motor startte direct. Daarna zette hij zijn auto aan de kant, want natuurlijk moesten er weer talloze formulieren ingevuld worden, een fenomeen waar ik inmiddels aan gewend ben geraakt.

Even later reed ik naar Zehlendorf, omdat ik in de korte tijd dat ik “in het oosten” woon nog niet over een “ eigen garage” beschikte. Daarna met de S-Bahn terug. Deze reed wonder boven wonder gewoon volgens dienstregeling. Morgenochtend  kan ik m’n auto met een nieuwe accu weer ophalen. Mijn eerste ervaring met de ADAC in Berlijn zit erop. Ik hoop dat het de eerste en tevens laatste keer was, hoe goed alles ook verliep.

“De wachttijd bedraagt ongeveer zes uur.”  Nee, ik bel niet met een of andere computerstem die mij in de naam van zijn opdrachtgever vertelt hoe lang ik nog moet wachten. Het is de vriendelijke stem van de dame van de ADAC. Mijn auto had de laatste weken al problemen met starten. Als ik het sleuteltje omdraaide, dan hoorde ik veel geknetter, flikkerden er allerlei lampjes,  werd de klok op 00:00 uur gezet en met een beetje geluk vloog de motor aan. Gisteren besloot ik dan eindelijk maar lid te worden van de ADAC. Dat had ik vanwege andere “financiële prioriteiten” telkens uitgesteld. Dat aanmelden was een fluitje van een cent. Op de ADAC website type je je persoonlijke gegevens in en laat je je bankrekeningnummer achter, zodat ze de 79,50 euro van je rekening kunnen afboeken. Voor dat bedrag heb ik een “ PlusMitgliedschaft” en krijg ik wereldwijd ondersteuning van de Duitse wegenwacht. “Dat komt zeker door de kou?”, vroeg ik aan de vriendelijke ADAC telefoniste, want zes uur wachttijd, dat vond ik nogal wat. Ik belde speciaal vandaag, omdat er meerdere parkeerplaatsen in de straat vrij waren. Handig voor de ADAC auto. Over zes uur staat alles weer vol, maar goed, het is niet anders. En nee, zes uur was normaal voor Berlijn in deze periode, liet de dame me weten. “U wordt vijf minuten van tevoren gebeld”, legde ze mij verder uit. “ U hoeft dus niet zes uur lang bij uw auto te blijven staan.” Ik besloot wat boodschappen te gaan doen en voor de rest af te wachten. Tevens een mooie gelegenheid om dit blog weer eens te updaten.