
Foto: Wikipedia: Daniel Kehlmann bij de Nestroy-Theaterprijs 2012 in het MuseumsQuartier in Wenen.
In het Süddeutsche Zeitung Magazin (SZM) stond vandaag een groot interview met de schrijver Daniel Kehlmann. Natuurlijk is het geen toeval dat juist vandaag het interview verscheen, want aanstaande woensdag presenteert hij tijdens het 13e internationale literatuurfestival in Berlijn zijn nieuwste roman “F”. De redacteuren van de Süddeutsche Zeitung noemen het boek “zelfs onderhoudender dan zijn bestseller ‘Die Vermessung der Welt'”.
Tijdens de presentatie in Berlijn zal Kehlmann een stuk voorlezen uit “F”. In het interview in het SZM wordt natuurlijk al iets over het boek prijsgegeven. Bijvoorbeeld dat één van de helden in het verhaal door jongeren in elkaar wordt geslagen en met een vlindermes wordt opengereten. De man sleept zichzelf al stervende naar zijn woning en teert daar weg.
Of het leuk is om je personages af te slachten, vraagt de interviewer in het artikel. “In tegendeel”, vertelt Kehlmann. “De dood van dit personage heeft mij meegenomen. Ik wilde juist het onverwachte en de zinloosheid uitdrukken die met dit onheil samenhangen. Georg Büchner had 80 jaar oud kunnen worden en de Duitse literatuur voor altijd kunnen veranderen. Er bestaat geen innerlijke logica voor het feit dat hij op 23-jarige leeftijd gestorven is – en dat geldt voor alle mensen.”
Het interview gaat ook over het schrijven in het algemeen. De interviewer wil weten of Kehlmann bij het schrijven van de eerste zin het einde van de roman al kent. Kehlmann vertelt dat dit bij “F” niet het geval was. “Ik wilde mezelf verrassen en kijken waar de personages mij naartoe brengen. Ik heb het manuscript telkens weer bewerkt, zodat de compositie ook functioneerde. Van enkele delen uit de roman bestaan vier of bij complete versies.”
“Om die reden schrijf ik sinds enkele jaren weer met de hand”
Schrijven auteurs vandaag de dag op een computer? Een logische vraag, omdat de verleiding om op internet te gaan natuurlijk zeer groot kan zijn. “Je kan niet genoeg offline zijn bij het schrijven. Anders klik je bij de eerste moeilijkheid meteen op “News” en bekijk je wat er in de wereld aan de hand is. Om die reden schrijf ik sinds enkele jaren weer met de hand. Jonathan Franzen liet zelfs zijn laptop door een technicus zo manipuleren, dat hij daarmee helemaal niet meer op internet kon.” Kelhmann gaat niet zo ver al Peter Handke, die met potlood schrijft en alle stompjes bewaart en naar boeken sorteert. “God zij dank niet. Maar ik gebruik sinds mijn eerste roman wel dezelfde Montblanc vulpen. Dit is van alle spullen die ik heb het voorwerp waarover ik me bij het verlies ervan het meest zou ergeren”, aldus Daniel Kehlmann.
Het artikel beslaat drie volle pagina’s tekst en is leuk voor de liefhebbers van Kehlmann en van literatuur in het algemeen. Het begint bijvoorbeeld met de vraag welke boek vrouwen zouden moeten lezen om mannen te kunnen begrijpen. “Oorlog en vrede. De titel verklaart alles”, aldus Kelhmann. En welk boek zouden jongeren moeten lezen ter voorbereiding op het volwassen zijn. “Oorlog en vrede. En de novelle The Shadow-Line van Joseph Conrad.” Maar de korte vragen en antwoorden worden afgewisseld met vragen die een meer filosofische inslag hebben.
Het is altijd de moeite waard een stap terug te zetten en de dingen dan te beschouwen als iemand uit de verwijderde toekomst
Bijvoorbeeld de vraag of het klopt, dat hij probeert om zijn heden vanuit de toekomst te betrachten, om zo de gewoonte van zijn blik op het leven af te leren. Kehlmann antwoordt, dat men dit zou moeten cultiveren, omdat je anders het heden in zijn toestand van toevalligheid voor de normale toestand aanziet. “Een heel banaal voorbeeld: er zijn van die televisieshows waarin ze in stukjes film laten zien hoe prominente gasten er dertig jaar geleden uitzagen. Dan hoor je ze altijd zeggen: ‘Jeetje, dat haar!’ En dat onmogelijke pak!’ Ik denk dan: over dertig jaar, lieve prominente gast, zal jij hetzelfde over jouw pak zeggen wat je nu aanhebt. Dat is precies de stap die men veel te weinig zet. Wat nu als heel normaal geldt, is pure willekeur. Een ander voorbeeld: hotellobby’s zien er vandaag vaak uit als de decoratie in veertig jaar oude Science Fiction films. We bewegen door onwerkelijk futuristische interieurs en vinden dat normaal. Het is altijd de moeite waard een stap terug te zetten en de dingen dan te beschouwen als iemand uit de verwijderde toekomst.”
Eerdere publicatie over “F” op dit blog
Presentatie “F” van Daniel Kehlmann
4 september, 20:30 uur
Haus der Berliner Festspiele
Toegang: € 12,00
Website literatuurfestival
Vind ik leuk:
Vind-ik-leuk Laden...