Blog Allard van Gent

Het leek niets
het smalle straatje
in Costitx

maar toch,
stapvoets reed ik,
rechts naast me
zwaaide een jongetje

ik lachte, zwaaide terug,
liet stapvoets een oude man
voorgaan

hij deed een pas opzij
en keek kwaad en verontwaardigd

maar ik lachte en zwaaide
naar de oude man, die gekweld
door zijn leven leek te gaan

het lachende jongetje
had hij allang achter zich gelaten

straks komt op perron 5
de trein uit Bologna aan

ik wacht geduldig, sta
stokstijf naast een pilaar
van staal, een van de dragers van
een golfplaten dak

geel licht uit een zwarte locomotief
schijnt op het stopblok in dit kopstation

een rem piept, mensen staan op
deuren gaan open en ik kijk op een horloge
dat ik niet draag

ik sla ze gade, de trotse man
die kaarsrecht – met een veer in zijn sportieve jagershoed –
voor me langs loopt

daar is de lange dunne jongen, hij slungelt voorwaarts
naar andere sporen in de stationshal
van München Hauptbahnhof

hé, is dat niet een freule in een zwarte mantel
en haar gezicht bedekt met tule

ik zie dikke gezichten, dunne gezichten
ik hoor gelach, gezwijg
flinke passen, geslenter
hangbuiken, hoge ruggen

de trein is leeg, een conducteur sluit de deuren

Fine