Blog Allard van Gent

In Nederland heb je diverse nieuws- en opiniewebsites, van behoorlijk links georiënteerd tot behoorlijk rechts georiënteerd. Er zijn websites die behoorlijk brutaal hun berichtgeving naar buiten brengen, andere sites doen het bescheiden en weer andere vooral banaal met veel geschreeuw. Daarnaast heb je nog de reguliere dagbladen, die wanhopig proberen hun oude formule nieuw leven in te blazen, terwijl de lezers allang zijn vertrokken. Ik was heel erg benieuwd wat De Correspondent mij zou brengen. Welnu, na één dag heb ik al één ding vastgesteld: De Correspondent kun je niet met de genoemde sites vergelijken, dat is een belediging. In het Duits zou je zeggen “De Correspondent spielt in einer ganz anderen Liga”.

 Stel, je houdt van een vers broodje met oude kaas, het liefst met een dubbele espresso erbij. Van dit hapje en drankje geniet je heerlijk in je woonkamer of in een gezellig café, misschien met zelfs nog een glas vers geperste jus d’orange binnen handbereik. Je kunt een vers broodje kaas met een dubbele espresso ook op het asfalt in de koude regen langs de snelweg consumeren. Het verschil moge duidelijk zijn. Deze vergelijking kwam vanochtend bij mij op toen ik voor de tweede keer de website van De Correspondent betrad. De omgeving verschilt zo van alle andere nieuwssites, dat je alleen al daardoor de teksten met genot opneemt, zoals het broodje kaas in een gezellig café of thuis, in de eigen woonkamer.

Je logt in, stapt de rumoerige wereld uit en opeens bevind je je in een prachtig landschap, met mooie afbeeldingen, warme kleuren en sympathieke mensen. Het is er heerlijk rustig en op je gemak verken je deze nieuwe omgeving. Je slaat een paadje in en ziet hoe daar iemand ijverig in een tuintje aan het werk is. Er zijn trouwens meerdere tuintjes. Je kunt zo’n tuintje gewoon binnenlopen en eens kijken wat die persoon tot nu toe heeft gemaakt. Terwijl je een stuk leest is de maker van dat werk alweer druk bezig met het fabriceren van een volgend stuk. Je groet de persoon en loopt verder. Er zijn vele tuintjes. Soms tref je in een tuintje een werk aan waar je nu even geen behoefte aan hebt. Misschien later op de dag, hier lijkt tijd geen rol te spelen.

Op deze manier door een digitale krant lopen is werkelijk uniek. Het is een soort meditatieve ervaring. Je leest heel rustig en geconcentreerd een column of een artikel en laat de inhoud daarna tot je doordringen. Het heeft veel weg van de ouderwetse, gedrukte krant waarachter je je kon verbergen om niet afgeleid te worden. Zo voelt dit dus ook. Daarnaast blinken de stukken uit door de overtuigende manier van schrijven. De mensen in de tuin willen iets delen, ze hebben onderzoek gedaan, zijn tot inzichten gekomen en stellen deze inzichten nu aan de bezoekers ter beschikking. En ik heb de indruk dat ze ook nieuwsgierig zijn wat de bezoekers ervan vinden.

Dus ik heb mijn plek gevonden. Het actuele nieuws pik ik via Twitter op en voor de rest zal ik waarschijnlijk vaak bij De Correspondent te vinden zijn. De toon die je tussen de regels van de stukken doorleest is positief en uitnodigend. Dat zegt ook iets over de medewerkers. Ze zijn open en geïnteresseerd. Iedereen heeft zijn of haar interesse in een bepaald vakgebied, er is plaats voor humor, voor kritiek, voor discussie, maar alles met een bewonderenswaardige stijl en empathie.

En daardoor wijkt De Correspondent in positieve zin af van alle andere nieuwsmedia in Nederland. Aangezien de website slechts een paar weken online is, weet ik nu al dat dit een succes is. Waarom? Omdat dit niet te kopiëren is. Je kunt die mensen die daar in hun tuintjes aan het werk zijn niet vervangen door andere mensen. Bovendien zijn de tuintjes zelf al net zo uniek als de mensen die erin werken. Het is werkelijk toevallig dat De Correspondent het woord ‘tuintje’ ook gebruikt, want zonder dat te weten was dat mijn eerste associatie. Een groot park met diverse tuintjes en dat op internet, in Nederland. Dat is uniek, dan speel je echt “in einer ganz anderen Liga”.