Blog Allard van Gent

Kunst kan een afspiegeling van de maatschappij zijn. De kunstenaar creëert zijn of haar visie op de maatschappij, maar de kunstenaar kan net zo goed zijn visie verkondigen op het gebied van de liefde, de dood of het leven, om een paar klassieke voorbeelden te noemen.

Vandaag de dag zit iedereen om zijn of haar visie verlegen. Het is een teken des tijds. Iedereen voelt die ontrust, de stilte voor een dreigende catastrofe maar wat doe je met dat gevoel? Niet iedereen kan zijn of haar visie omzetten in een kunstwerk. Daarom zijn er blogs en rubrieken met ingezonden brieven.

Dat kunst iets elitairs heeft, dat is een oud gegeven. Mensen die interesse hebben in kunst, zijn zelf ook vaak artistiek actief.  Ze schilderen, schrijven of hakken figuren uit steen of hout. Het is dus een klein wereldje, dat van de kunstenaars en de kunstliefhebbers. Geregeld wordt er stuivertje gewisseld. De kunstliefhebber heeft nu zo veel inspiratie opgedaan, dat hij zijn jaarkaart voor het museum aan de wilgen hangt en aan de slag gaat om een meesterwerk te scheppen. Andersom heb je de kunstenaar die na het maken van een meesterwerk in een diepe depressie valt en niet meer in staat is om een kunstwerk te maken. Deze kunstenaars worden museumbezoekers, die overal kritiek op hebben.

De vraag kan nu luiden, wat is de moraal van dit verhaal? Die vraag ga ik niet stellen. Waarom zou ik dat doen? Ik sluit dit stukje gewoon af met een punt, zoals de meeste mensen een stukje tekst afsluiten met een punt.