Blog Allard van Gent

Buiten is het koud, een graad of 8, en het stormt. Ik zit voor het tochtende raam én te schrijven én te denken aan een nieuwe kachel. Immers, ik betrok deze woning toen zich op straat tropische taferelen afspeelden, de ramen open en okseltje zweet-zweet. Maar dat allemaal terzijde, want de bedoeling was, en is het nog steeds, iets te vertellen over de vernieti­ging van mijn zo dierbare televisietoestel. Het verschijnen van de woorden ‘teletekst pagina 299’, of wat voor pagina dan ook, heeft hier alles mee te maken.
Laatst zag ik een interessant T.V.-programma over Creools koken. Het programma eindigde met de woorden ‘voor meer infor­matie zie teletekst pagina 350′. Ik wist wel hoe een teletekst er uit moest zien, omdat met name ’s nachts veel pagina’s worden uitgezonden. Maar hoe ik precies die pagina kon krijgen die ik ook wilde zien was voor mij vooralsnog een raadsel. Teletekst was voor mij ‘kijken wat de pot schaft’.
Maar aangezien de omroepster ook nog eens zei dat het mogelijk was meteen op teletekst te kijken heb ik de knoop doorgehakt. Pagina 350 moest ik in beeld zien te krijgen. Op alle andere zenders bleek niets terug te vinden van wat maar enigszins met pagina 350, Creools koken, te maken zou kunnen hebben. Nu zat er ook nog een knop op m’n toestel, waarbij, als je er aan draait, alle kanalen op één zender voorbij komen. Volgens mij moest teletekst zich tussen één van die kanalen bevinden. Na veel gedraai kwam ik er achter dat zich tussen de kanalen slechts ruis bevond. Door dat met woede gepaard gaande draaien kwam ik er ook achter dat de knop van m’n toestel zich nog in m’n hand bevond toen ik op het toilet stond. Machteloos plaste ik in het wilde weg, totdat mij iets te binnen schoot. ‘Meer informatie vindt u op teletekst achter dit kanaal’. Triomfan­telijk sloot ik m’n gulp, waste m’n handen en ging ik aan de slag. De onthulling van een mysterie lag in het verschiet.
Met de punt van een schaar, een schroevendraaier was niet snel genoeg voorhanden, schroefde ik nieuwsgierig de achterkap van m’n toestel los. Dit lijkt vlekkeloos te zijn verlopen, maar in werkelijkheid waren er twee schroefjes doorgedraaid en heb ik de kap dusdanig moeten afbreken, dat er nu nog kleine stukjes van in m’n kamer rondslingeren.
Maar het toestel was nu in ieder geval ook aan de binnenkant bereikbaar. Wat een draden, wat een knoppen en vooral, wat een boel ondefinieerbare dingen zaten er in het toestel. Nergens stond aangegeven waar de teletekst zich precies be­vond, laat staan de pagina’s. Gelukkig vond ik veel losse draden in het toestel, zodat ik in ieder geval iets kon probe­ren. Na al die draden in de meest mogelijke variaties met elkaar verbonden te hebben had ik nog geen enkele pagina teletekst gezien. Sterker nog, ik heb nadien überhaupt niets meer op het beeldscherm gezien. Dit restte slechts één conclu­sie; teletekst was gebaseerd op een soort magie die de mens in staat stelt zijn of haar eigen t.v.-toestel te slopen.
Na veel overwegingen besloot ik naar de rechter te stappen. Teksten als ‘meer informatie vindt u op teletekst achter dit kanaal’ zijn zo suggestief dat mensen worden aangezet tot vandalisme in hun eigen huiskamer. Mijn gedachten werden helderder en helderder. Zo zag ik ineens die grote televisiefabrikant voor me. Een immens bedrijf dat in financiële moei­lijkheden verkeerde. De link was snel gelegd. Een groot be­drijf dat onder andere televisietoestellen produceert zit in de moeilijkheden en mensen vernielen prompt hun ‘oude’ toe­stel. Al die mensen zijn daarmee weer potentiële afnemers. In de rechtszaal zal ik dan ook proberen te bewijzen dat dat bedrijf betrokken is bij de desastreuze teletekstboodschappen op het televisiescherm. Morgen, jawel, morgen stap ik naar de rechter. Maar eerst moet ik al die brokstukken van m’n zo geliefde t.v.-toestel bij elkaar schrapen. Het eerste bewijs­materiaal is daarmee reeds voorhanden.

(Dit verhaal verscheen ooit in Mens & Gevoelens.)