Blog Allard van Gent

Het is vreselijk, maar ik zie geen andere oplossing. Ik wil niet nog een keer proberen te stoppen en dan toch weer beginnen. Jaren geleden heb ik met veel pijn en moeite het roken opgegeven. Niet op 1 januari maar gewoon ergens in september. Ik herinner me nog dat mijn totale afhankelijkheid van de sigaret de doorslaggevende reden was. Als roker stelde ik me voor dat ik op een ochtend op zou staan en dat er nergens sigaretten zouden liggen.
Niet op tafel, niet in de auto, niet in de sigarettenautomaat, nergens. Ook niet in de met spinnenwebben omgeven bloempot, die als sigarettenverstopplaats voor pas gestopte rokers in het schuurtje stond. Bij die voorstelling rookte ik bijna twee sigaretten tegelijk op. Juist op dat moment realiseerde ik me dat ik wel heel erg verslaafd was. Ik werd ontzettend kwaad en besloot dat ik moest stoppen, wat er ook gebeurt. Het werkte. Kwam er een drang naar een sigaret, dan dacht ik weer aan dat moment.
Enkele weken geleden meldde de drang zich weer. Het was een drang in schaapskleren. Eerst had ik niet door dat het de drang was. Ik klapte ’s ochtends mijn laptop open, surfte naar Facebook, twitterde onderweg een paar keer naar toevallige passanten en eindigde bij mijn mailbox. Het is een ochtendritueel, net als vroeger de kop koffie met sigaret. Vorige week kwam ik de drang op het spoor. Mijn internetverbinding haperde. Ik voelde hoe mijn vingers steeds agressiever op het toetsenbord sloegen. Het voelde als vroeger, de roker zonder sigaret. Drie dagen geleden moest ik van mijn werkgever teksten thuis op de computer uitwerken. Het probleem was dat ik dat na vijf minuten alweer op internet zat. Ik trof de netkabel uit de computer, maar sloot hem 10 minuten later weer aan. De drang! Vandaag heb ik gegoogled op ‘modem uitbouwen laptop’. Ik ontplofte bij het zien van het resultaat: ‘modem inbouwen laptop’. De drang in schaapskleren op Google! Sindsdien schrijf ik weer met pen en papier. Mijn laptop is vanochtend illegaal per kliko afgevoerd.