Blog Allard van Gent

Foto © Casper van Aggelen

Deze donderdagavond bezocht ik voor de eerste keer in mijn leven een optreden van Herman van Veen. De man is in mijn ogen een kunstenaar in hart en nieren. De eerste liedjes van Herman van Veen leerde ik via mijn vader kennen, die de l.p. Morgen in huis had. Ik herinner me het lied Dit slag volk (Ces Gens la), een prachtige en unieke uitvoering die nog op internet te beluisteren is. Daarnaast kende ik Kinderfiets (in het Duits ‘Kleiner Fratz‘) en natuurlijk de liedjes die grote bekendheid kregen zoals Hilversum 3 en Opzij. Mijn broers hebben kinderen en mensen met kinderen kennen volgens mij nog veel meer liedjes.

Terug naar Berlijn. Het prachtige Admiralspalast was vrijwel helemaal uitverkocht. Alleen helemaal bovenin, waar ik zat, waren nog enkele plaatsen vrij. Hierdoor had ik een halve rij stoelen voor mezelf, dat was wel prettig. Ik had geen idee wat me te wachten stond. Nu zat ik hier niet als recensent en was ook niet van plan iets over de voorstelling te schrijven. Maar goed, het bloed kruipt…Mijn indruk was dat Herman van Veen en zijn uitstekende begeleiding vóór de pauze keurig de geplande nummers ten tonele brachten. Een mooie mix van kleinkunst in zowel de Nederlandse als de Duitse taal. Herman van Veen begon in mijn ogen na de pauze pas echt op gang te komen. De periode voor de pauze was een aangename warming up.

Het publiek had er ook zin in en genoot in volle teugen. Zelf begon ik de show ook steeds mooier en afwisselender te vinden. Na het slotnummer voelde ik dat de zaal meer wilde en Herman van Veen voelde het ook. Hij wilde duidelijk nog niet naar huis. Dat resulteerde in een ongelooflijk aantal toegiften, die volgens mij niet allemaal gepland waren. Na enkele toegiften liep hij van het podium af, gaf handjes aan mensen in de zaal en verdween door een zij-ingang. De show leek nu definitief voorbij. Ik bleef zitten en klapte met de overgebleven groep enthousiastelingen mee. Hoewel een derde deel van de zaal leeg was, vloog het doek weer open. Herman wist van geen ophouden. Hij had het mooiste voor het laatst bewaard.

Een schitterende (Nederlandstalige) uitvoering van Ramses Shaffy’s Laat me ging bij mij door merg en been, daarna volgde het niet minder prachtige Suzanne, de cover van Leonard Cohen. Als fan van Leonard Cohen was dit een leuke, onverwachte verrassing. Ik wist helemaal niet dat hij nummers van Leonard Cohen in zijn repertoire had. “Suzanne” zong hij al in 1967. Zojuist heb ik even gegoogeld om te zien van welke internationale artiesten hij nog meer liedjes zingt. Ik stuitte op een indrukwekkende lijst:  Jacques Brel, Charles Aznavour, Jean Ferrat, Marcel Amont, Claude Nougaro, Michel Legrand, Leonard Cohen, Bob Dylan, Ralph McTell, Randy Newman, Margarita Zorbala, Neil Sedaka, Paul McCartney, Haindling, Catherine Lara, Iggy Pop, Hans Hartz,Michel Jonasz, Maurane, Secret Garden, Alain Souchon, Madredeus, Arno.

Herman van Veens uitvoering van Laat me als toegift in Duitsland 2010

Nog een mooi hoogtepunt van de avond vond ik het nummer over Berlijn. De Utrechtse grootmeester van de kleinkunst vertelde dat hij en zijn collega’s maandagavond via de snelweg Berlijn binnen reden. Over de stad hing een lichte nevel. Het gele licht van de straatlantaarns zorgde voor een mooi sfeerbeeld. “Nadat ik die avond ook nog iets te veel had gedronken, schreef ik het volgende  lied over Berlijn”, vertelde hij en zong een mooi lied, als ode aan de stad.  Tegen 23:00 uur was het optreden dan definitief voorbij. Hij eindigde de avond met een in het Nederlands gezongen kerstlied. Na deze avond wist ik zeker, dat ik in de toekomst nog een keertje een concert bezoek van deze kunstenaar, die echt kan toveren.