Blog Allard van Gent

Stel je voor, je moet iedere dag een nieuwe column schrijven. Dat lijkt me leuk maar aan de andere kant ook erg vervelend. Iedere dag! Stel, je staat op en je denkt “waar zal ik het eens over hebben?”. Volgens mij is op dat moment de column in spe al mislukt. Ik heb de ervaring dat een column min of meer vanzelf ontstaat. Dat iets je opeens te binnenschiet wat je in de vorm van een column naar buiten brengt. Je staat dus op en denkt na waar je het over gaat hebben. De deadline is over 2 uurtjes, dus je hebt nog even tijd. Eerst een lekkere hete douche, dan een sterke espresso, een uitgebreid toiletbezoek en dan zou in ieder geval het onderwerp of het thema van de column bekend moeten zijn. Wat te doen als er geen onderwerp of thema voorhanden is? Gewoon opschrijven wat je gisteravond hebt gegeten en wie je twee dagen geleden in de supermarkt tegenkwam? Er zijn columnisten die inderdaad dit soort grootse gebeurtenissen met de lezer willen delen. Ik vraag me dan altijd af wat ze zelf van zo’n column vinden, die enkel en alleen is geschreven om een lege plek in de krant te voorkomen. Zou de columnist op het matje worden geroepen? Zou hij een waarschuwing krijgen? Of zou hij of zij er gewoon geen geld voor krijgen? Het zijn allemaal vragen die in mij opkomen als ik er aan denk wat ik zal doen, als ik iedere dag een nieuwe column zou moeten schrijven. Natuurlijk kun je ook een verhaaltje als dit op papier zetten. Eerlijk gezegd denk ik niet dat de lezer daar op zit te wachten.