Blog Allard van Gent

De magie van de zon, die mensen hun bed uit jaagt, op fietsen laat springen en ze injecteert met een flinke dosis energie. Jeesus, wat een verschil met gisteren! Op de stoep hoor ik het gesis van bacon en spek, onderdeel van een ontbijtje op het terras. Vogels zingen en balkondeuren piepen en knarsen, nu ze na maanden stilstand weer in beweging komen. Tussen de stoepen racen enkele automobilisten, die niet anders kunnen dan vol gas geven, ze staan stijf van de zonne-energie.

Op kruispunten ontstaan explosieve situaties als de hooggeladen automobilist niet rechtsaf kan slaan, omdat er een oneindig lange rij fietsers rechtdoor rijdt, compleet met aanhangwagentjes en vrolijk gillende kinderen. Alles en iedereen is een beetje opgewonden. Sommige mensen iets meer, andere mensen iets minder. Het is prachtig. Dit is de dag waarop veel lezers en schrijvers denken aan de rokjesdag die Martin Bril ooit in zijn column lanceerde. Ik denk echter vooral aan Johnny van Doorn. Hij dichtte niet over de rokjes maar over de zon, over een Magistrale Stralende Zon.

Het is een prachtig gedicht over een man “verdwaald in de duisternis”. Op de hei vindt hij zijn leermeester, die hem helpt de weg te vinden naar zijn middelpunt. Hij brengt de nacht door in het huisje van de “scheelogige monnik”. Als de man de volgende dag weer verder gaat met zijn zwerftocht, ziet alles er anders uit:

Met een nieuwe lading
Levenskracht die hem
Doet jubelen over de
Vol met kwinkelerende
Vogels zijnde Natuur
Die goudgeel beschenen
Wordt door een magi–
Strale stralende ZON

Gelukkig is er een filmpje bewaard gebleven waarop te zien is hoe Johnny van Doorn zijn gedicht voorleest. Zelf vind ik het een “magistrale” uitvoering, waarin Van Doorn laat zien dat de magische zon dingen kan veranderen, mensen kan veranderen. In het filmpje lijkt hij zelf ook te veranderen, in een ander wezen. Natuurlijk is dat mijn eigen interpretatie.

Ik zou zeggen, oordeel zelf en geniet eerst van Johnny van Doorn. Luister goed naar de tekst. Dat zeg ik erbij, omdat Johnny van Doorn natuurlijk “an sich” al de nodige aandacht trekt en de kans bestaat dat je daardoor de tekst niet meer registreert.

De complete tekst van het gedicht