Blog Allard van Gent

De jonge vader buigt zich over de wieg. Het jongetje van 2 maanden zal over 20 jaar denken, mijn vader was 30 toen ik op de wereld kwam. Zal het jongetje zich ook nog herinneren dat ik over zijn wiegje hing, denkt de jonge vader.
„Schat, waar ben je. Is alles oké met Willem?“
„ Ja schat, ik ben boven. Willem slaapt.“
De jonge vader kijkt naar de kleine Willem.
“Je hebt dezelfde naam als onze koning, Willem. Wist je dat? Moeder vond Willem eerst niets, ze dacht meteen aan Willem van Hanegem en vreesde dat jij met kromme beentjes ter wereld zou komen. Wist je dat, Willem?
“Philip, riep je mij?”
“Nee, ik praatte met Willem.”
“Niet te lang praten, Philip. Willem heeft ook een beetje slaap nodig.”
“Trut hola, ik ben jouw kind niet. Krijg nou wat.”
“Philip, zei je iets?”
“Nee schat, ik praat nog 5 minuten met Willem en dan gaat hij slapen.”
“Zie je, je leert het wel Philip!”
“Willem, nu moet ik gaan fluisteren, anders bemoeit die mevrouw zich er steeds mee. Wist je dat jij uit die mevrouw bent gekomen? Natuurlijk wel door mijn toedoen. Dat is trouwens je moeder, die mevrouw die steeds naar boven roept. Zij denkt dat ze kinderen kan opvoeden. Hé Willem, je lacht. Intelligent menneke. Ja, je moeder heeft al een heel plan voor je opgesteld. Ze bepaalt wat je eet en drinkt, wanneer je eet en drinkt, wanneer je moet slapen, wat voor kleren je moet aantrekken. Ja, Willem, je hoeft helemaal niets te doen, net als papa. Mama zorgt zowel voor jou als voor papa, omdat mama denkt dat ze de wijsheid in pacht heeft. Maar wij weten wel beter, hè Willem!”
“Philip, praat je nu nog met Willem? Je moet straks een boterham eten en ik heb het overhemd gestreken dat je vandaag aantrekt.”
“Hoor je Willem, dat bedoel ik nou. Eigenlijk is papa knettergek dat hij dit zich laat welgevallen, maar weet je Willem, ik blijf hier voor jou. Oh, wat is dat nu Willem?”
“Philip, wat heb je gedaan. Waarom krijst Willem?!”
“Schat, ik …
“Aan de kant, jongen. Ik zei toch dat je naar beneden moest komen. Willem, wat is er? Heeft papa te lang met je gepraat? Ja, dat had ik papa ook gezegd. Daar kun jij niks aan doen, hoor Willem. Je vader moet nog een boel leren.”
“Willem, je moeder is knettergek. Wist je dat?”
“Hé Philip, hou je daar nu meteen mee op?”
“Ja, Willem, je moeder weet namelijk helemaal niks. Eerlijk gezegd ben je beter af zonder haar, Willem. Je moet je eigen leven ontdekken en niet luisteren naar je moeder, anders word je net zo gek als ik, Willem. Hé, schat, niet duwen. Ik praat met mijn zoon.”
“Niet hier. Naar beneden en snel!”
“Hoor je dat Willem, ze praat met mij alsof ik een hond ben. Willem, dat staat jou ook te wachten jongen.”
“Nu weg!”
“Willem, dit is het eerste familiedrama in je leven. Eens kijken, je bent twee maanden oud. Nou, dat is niet gek. De kop is eraf!”