Blog Allard van Gent

Op het laatste moment open ik mijn autoportier en vraag aan de man naast de auto of hij niet voor mij in de plaats wil. De adrenaline schiet door mijn lichaam, ik kan geen woord uitbrengen. De man kijkt mij kwaad aan en schreeuwt dat ik als de sodemieter mijn deur dicht moet doen. “Of ik ze wel allemaal op een rijtje heb”, lees ik in een tekstballon boven zijn hoofd. Hij heeft wel iets wel van een stripfiguur, deze dikke Berlijnse man. De situatie waar ik mij in bevind heeft ook wel iets weg van een stripverhaal, alleen is het nog niet duidelijk wat voor soort stripverhaal het gaat worden. Ik ben in ieder geval niet de held die dit varkentje wel even gaat wassen. Opeens is het donker, ik zie niets meer. De man is weg, ik kan mijn auto niet meer uit. Ik bevind me in een wit landschap. Is het hagel, sneeuw? Ik zie geen hand voor ogen en mijn hart klopt sneller en sneller. De auto schokt, het zweet breekt me uit. Ik kan niet meer terug.

Wat zijn dat voor enorme boomstammen? Waar komen die opeens vandaan? De sneeuw is omgeslagen in regen, zeer heftige regen. Buiten hoor ik een enorm lawaai. Eén enorme boomstam vliegt over het dak, het lijkt alsof ik het in slow motion zie, en landt achter de auto. Het gevaarte tolt nog heftig na. De weg terug is nu definitief afgesloten. Voor mij doemt weer zo’n enorme stam op. Ik leg mijn hoofd op het stuur, schrik van de toeter en sluit dan mijn ogen. Is dit echt of droom ik? Alsjeblieft, schrijf dat ik wakker word en dat het een droom blijkt te zijn. Niet? Oké, dan niet, maar wat gebeurt er allemaal? Ik kijk voorzichtig door het voorraam van de auto. Het klaart op, ik zie dat het lichter wordt. De rollende boomstammen lijken verdwenen. Eindelijk kan ik ontspannen.

“Nicht bremsen!! (niet remmen)” lees ik opeens in koeienletters, gevolgd door een enorm uitroepteken. Wat nu weer?! Ik lees het net op tijd en trek mijn voet terug. Hij was al op weg naar de rempedaal. Ik snap het niet. Het is toch logisch dat je remt als je ziet dat er een zware metalen balk door je voorruit lijkt te beuken. Wie heeft die tekst op die balk geschreven? Is dit toch een droom, een nachtmerrie? Shit, nog zo’n blauw metalen, roestige balk en weer die tekst “Nicht bremsen!!! (niet remmen)”. Ik doe niets meer. De metalen balk lijkt mij uit te dagen door op me af te komen en de auto net niet te raken. Ik volg het schouwspel met de balken en vraag me af of ik gisteren niet toevallig heel veel heb gedronken en dat dit misschien nog de restalcohol is. Maar dat is niet het geval. Ik begin aan mezelf te twijfelen. Was die man wel echt, ben ik wel echt?

Dan voel ik hoe de auto naar voren schokt en door twee grote deuren lijkt te vliegen. Lijkt, want de deuren gaan op het laatste moment open. Ik lach van vreugde. Ik zie de zon, de bomen en de benzinepomp waar ik eerder op de dag vroeg of ik mijn auto hier ook kon wassen. De dame vertelde me niet dat ik door een wasstraat moest, waarbij je tijdens het wassen in de auto blijft zitten. Maar goed, dat weet ik nu. Oh ja, wie dit ook een keertje mee wil maken als leuke Berlijnse attractie, dit is het adres. Ik was m’n auto voortaan zelf.