Blog Allard van Gent

De man begon zijn loopbaan in de politiek, bij een conservatief-liberale partij. Al snel kreeg de man het daar benauwd, want zijn ideeën werden niet snel genoeg omgezet. Snelheid was vereist, want er dreigde acuut gevaar. Dat dacht hij en dus begon hij een eigen partij. Waarom niet? Wat bleek? Er waren heel veel mensen die ook voelden dat ze acuut werden bedreigd en dus sloten ze zich bij zijn partij aan. Lid worden kon niet, want hij had geen zin om weer allerlei mensen om zich heen te hebben, daar komt alleen maar gedoe van. Hij had zijn lesje wel geleerd.

De man schopte het ver met zijn partij, die zich voorbereidde op het acute gevaar. Alleen waar bleef het gevaar? Die vraag had hij niet verwacht. Zijn aanhangers wilden ten strijde trekken, alleen wisten ze nog niet precies tegen wie en waarom. Sommige collega’s van de man vonden het welletjes en vertrokken. Ze hadden wel wat beters te doen dan te wachten op het acute gevaar. In media kreeg de man veel aandacht, omdat de media dol zijn op acuut gevaar en helemaal op het ongeduldige volk dat dan ten strijde wil trekken. In andere Europese landen loopt ook ongeduldig volk rond dat ten strijde wil trekken tegen het acute gevaar. Die mensen hebben hetzelfde probleem en weten ook niet precies tegen wie en waarom.

Ondertussen wordt het ongeduldige volk onrustig. De messen zijn allang geslepen en iedereen is er klaar voor. Daarom besloot de man toenadering te zoeken tot de mensen in de buurlanden, die ook waarschuwen tegen het acute gevaar. Ook zij willen ten strijde trekken. Het ongeduldige volk wordt weer wakker en denkt dat er nu eindelijk acuut gevaar dreigt. Veel ongeduldige mensen wrijven nu in hun handen, eindelijk actie! Want daar wachten ze al zo lang op. Ze willen oorlog, ook al noemen ze het natuurlijk niet zo. Maar ze willen geen gezeik meer, ze willen de beuk erin, de jacht openen op al die slapjanussen, hun onvrede eruit laten. Ze zijn er helemaal klaar mee en vinden dat er nu maar eens spijkers met koppen geslagen moeten worden. Vandaag zag je op veel opinie- en krantenpagina’s in de reacties op het besluit van de man dat de adrenaline zich tussen de regels nogal agressief en onrustig een weg baande. Het ongeduldige volk is het zat, zo kan het niet langer. De moraal van dit verhaal? Ongeduld kan leiden tot acuut gevaar.