Harald
Hartelijk dank voor uw bericht over Koopmans Kleintje Appeltaart.U vroeg ons of u een product over de datum nog kunt gebruiken. Helaas blijkt uit onze test dat het product een afwijkende smaak zal geven. Wij adviseren u deze mix niet meer te gebruiken.Wij vertrouwen erop uw vraag hiermee voldoende beantwoord te hebben en wensen u veel bakplezier.
Met vriendelijke groet,
Koopmans Consumentenservice
Cindy van Dijk
Bovenstaande brief lag vanochtend in mijn digitale brievenbus. Het antwoord kwam veel te laat, maar dat kon Cindy niet weten. Mijn brief naar de bekende appeltaartenmixspecialist verstuurde ik namelijk pas afgelopen vrijdag, omdat ik een pak appeltaartmix in huis had met een uiterste houdbaarheidsdatum van november 2012. Ik wilde de mix gebruiken voor afgelopen zondag, voor het jaarlijkse “Hoffest“, een etentje met alle buren in deze Berlijnse oudbouw huizen met hun bekende zij- en achtervleugels.
Vorig jaar viel mijn appeltaart tijdens dit feestje namelijk zeer goed in de smaak. Om te voorkomen dat ik bij mijn buren in herinnering zou blijven als de Nederlander die alle gasten op een voedselvergiftiging trakteerde, gebruikte ik de appeltaartmix niet. In een oud Nederlands kookboek vond ik nog een recept voor appeltaart. Het zelfrijzend bakmeel verving ik door bloem met bakpoeder en in plaats van basterdsuiker nam ik gewone suiker. Het resultaat mocht er zijn. Tijdens de “Kaffee und Kuchen” was de taart al bijna op. Na het “Grillen und Trinken” zag ik hoe één van de kinderen het laatste stuk taart in zijn mond propte.
De brief van Koopmans riep herinneringen op aan de eerste uitgaven van Mallorca Vandaag, een maandblad dat ik in 2001 in het leven riep en vijf jaar later weer liet verdwijnen. Ik ontmoette destijds op Mallorca een grappige Duitser die een leuk idee had voor mijn krant. Aangezien het aantal columnisten nog zeer beperkt was, zocht ik hem op in het plaatsje Playa de Palma om te zien wat hij wilde. Hij had een boekje gemaakt met de titel “Afzender Harald Stroucken – brieven van een 9-jarige”.
De grappige Duitser woonde ooit ergens in het zuiden van Nederland. Destijds had hij een Nederlandse vriendin die hem hielp bij de samenstelling van het grappige boekje met brieven van een kleine jongen (Harald) aan grote bedrijven en bekende Nederlanders. Ik nam de brieven op in een rubriek in Mallorca Vandaag. Maandelijks verschenen er twee pagina’s; links de brief van Harald en rechts het antwoord.
Aangezien we nog in de komkommertijd leven, zet ik nu twee afleveringen op dit blog. Ik ga ervan uit dat vrijwel niemand – behalve de lezer op Mallorca destijds – deze brieven kent. De brieven stammen oorspronkelijk uit de jaren ’80, ik publiceerde ze in 2001/2002. Hieronder dus een paar brieven van Harald, waarvan een aan de voormalige burgemeester van Amsterdam.