Blog Allard van Gent

Amsterdam kent al sinds mensenheugenis duiven. Ze vormen een onderdeel van het dagelijkse leven in de stad. De stedelingen zijn gewend aan de duiven en dat geldt ook andersom. Je ziet duiven op de tram, in bushokjes, op auto’s en in snackportieken. Onlangs publiceerde Frits van Bremmel een onderzoeksrapport over de duiven in Amsterdam. Een rapport met opmerkelijke resultaten.

Verslaafd
Bioloog en dierenarts Frits van Bremmel valt het op dat de duiven in de stad steeds meer menselijke trekjes vertonen. Ze raken gewond, lopen wat moeilijk, verongelukken onder auto’s en sommige duiven kunnen gewoonweg niet meer vliegen. Die zitten een hele dag maar stom voor zich uit te kijken vanaf het dak van een huis. Maar wat hem het meest opvalt is de groep verslaafde duiven. Ricardo Mousanava, verkoper bij FEBO in de Leidsedwarsstraat, is een van de mensen die in het onderzoeksrapport aan het woord komt. Hij kijkt niet meer op van duiven in zijn zaak. Waar hij echter wel van opkijkt is het gedrag van de duiven. Er tekent zich een vaste groep duiven af die één ding gemeen hebben: patat. “Ik kan ze zo aanwijzen. Het zijn altijd dezelfde. Iedere dag komen ze even binnen en eten wat restjes friet”, aldus Mousava.

Dierenbeul
Behalve patatverkoper Mousava komen er in het onderzoeksrapport nog meer mensen aan het woord die dagelijks met de duiven in de stad te maken hebben. Eén van die mensen is een kwade buurman, die het dagelijks met zijn buurvrouw van drieëntachtig aan de stok heeft. “Iedere dag gooit ze allerlei broodkorsten en appelschillen uit het raam. Nou, dan zit die hele horde duiven weer op de stoep. Maar het is niet normaal. Duiven zijn vogels en vogels moeten zelf voor hun eten zorgen.” De buurman kwam een keer naar buiten om alle etensresten bij elkaar te vegen. “Dan blijkt dat veel mensen niet beseffen dat een duif zelf voor zijn eten moet zorgen. Ik werd bedreigd door allerlei boze buurtbewoners, want ik gunde het oude vrouwtje haar plezier met de duiven niet. Bovendien werd ik voor dierenbeul uitgemaakt. Ik een dierenbeul? Wat dat omaatje doet, dat is het werk van een dierenbeul! Die duiven worden zo vet dat ze amper nog kunnen vliegen.”

Ziektes
Volgens Van Bremmel loopt de gezondheid van de mens gevaar. “De duif is amper nog een dier te noemen. Door de troep op straat zie je dat een toenemend aantal duiven met verwondingen rondloopt. En er heersen de meest vreselijke ziektes onder de duiven. Dat komt door het eetpatroon. Ze eten beschimmeld brood, likken blikjes kattenvoer leeg of pikken een graantje mee uit de uitwerpselen van een hond. Je ziet steeds meer dode duiven op straat. Laatst zag ik een klein jongetje met zijn vinger in zo’n dode duif peuteren. Ik hoef denk ik niet uit te leggen dat zoiets schadelijk is voor de gezondheid van de mens.”