Op bezoek bij Belgisch intendant Berlijnse HAU Hebbel am Ufer
Een paar maanden geleden sprak ik met Annemie Vanackere, intendant van het Berlijnse HAU Hebbel am Ufer. In de huidige uitgave van Kunsttijdschrift Vlaanderen staat een drie pagina’s tellend artikel dat ik nadien schreef. Hieronder een voorproefje.
‘Na een vernieuwing opent op 1 november 2012 de spannendste Bühne van Berlijn haar deuren. Niet alleen het gebouw is aangepast, ook de leiding van het theater is anders dan voorheen. De directeur van HAU Hebbel am Ufer heet nu Annemie Vanackere.’ Met woorden van soortgelijke strekking kondigde het Duitse weekblad Der Spiegel de komst van de Belgische filosofe en theaterwetenschapster aan, die sinds eind 1995 aan de Rotterdamse Schouwburg verbonden was; eerst als programmeur, later als artistiek leider. Kunsttijdschrif Vlaanderen zoekt Annemie Vanackere op in haar kantoor van het ‘Theaterkombinat HAU Hebbel am Ufer’ in Berlijn-Kreuzberg.
Annemie Vanackere belandt na haar studies aan de KU Leuven bij kunstencentrum STUK en dansfestival KLAPSTUK. Eind 1993 vertrekt ze naar Gent en gaat als 27-jarige directeur in het Nieuwpoorttheater aan de slag. Inmiddels pendelt ze al enkele jaren tussen België en Rotterdam om in Rotterdam haar Nederlandse vriend te ontmoeten. Een vacature voor programmeur bij de Rotterdamse Schouwburg is dé ideale mogelijkheid beroepsleven en privéleven in overeenstemming te brengen. “Ik heb gewacht tot de laatste dag”, vertelt ze. “Toen heb ik de brief in de brievenbus gestopt. Vervolgens werd ik gebeld en kon ik langskomen voor een gesprek”. Onder leiding van directeur Carel Alons begint ze als programmeur voor de kleine zaal. Uit die beginperiode dateren de inspirerende ontmoetingen met Harry Hamelink van poppodium Nighttown, Arno van Roosmalen van beeldende kunstcentrum TENT en zo nu en dan met Alex Adriaansens van V2, instituut voor instabiele media. “We waren een soort clubje dat met grote nieuwsgierigheid voor elkaars disciplines en voorkeuren bekeken wat Rotterdam nodig had en vooral ook zagen wat er mogelijk was”’, legt Annemie uit. Als na drie jaar Alons naar de Hogeschool voor de Kunsten in Amsterdam vertrekt, spelen ook haar werk en visie een bepalende rol bij het aannemen van een nieuwe directeur. Dat wordt Jan Zoet, de huidige directeur van de Theaterschool in Amsterdam.
Annemie Vanackere haalde in Rotterdam samen met Jan Zoet internationale en onconventionele stukken naar de Nederlandse havenstad. In Berlijn doet ze min of meer hetzelfde, bijvoorbeeld met Situation Rooms van Rimini Protokoll, een wereldwijd succes. Ik vraag of de stukken altijd een politieke lading moeten hebben. “In eerste instantie moeten wij datgene wat wij tonen of produceren met onze lokale context kunnen verbinden, als iets dat ons potentieel kan raken of veranderen”, benadrukt ze. “Dan kan het meer of minder politiek zijn, maar niet per se in de zin van dagelijkse politiek. Het politieke, zoals Chantal Mouffe zou zeggen, kan dus ook over liefde, relaties en dood gaan.”
Lees verder in de huidige uitgave van Kunsttijdschrift Vlaanderen
Mijn bijdragen in Kunsttijdschrift Vlaanderen zijn ook na te slaan in de Openbare Bibliotheken Vlaanderen.