Blog Allard van Gent

‘ik zei het toch: “weg van hier” – dat is mijn doel.’

Het vertrek
Ik beval mijn paard uit de stal te halen. De knecht verstond mij niet. Ik ging zelf naar de stal, zadelde mijn paard en besteeg het. In de verte hoorde ik trompetgeschal, ik vroeg hem wat dat betekende. Hij wist van niets en had niets gehoord. Bij de poort hield hij mij tegen en vroeg: ‘Waarheen rijdt de heer?’ ‘Ik weet het niet’, zei ik, ‘alleen weg van hier, alleen weg van hier. Aldoor weg van hier, alleen zo kan ik mijn doel bereiken.’ ‘Je kent dus je doel’, vroeg hij. ‘Ja’, antwoordde ik, ‘ik zei het toch: “weg van hier” – dat is mijn doel.’ ‘Je hebt geen proviand mee’, zei hij. ‘Dat heb ik niet nodig’, zei ik, ‘de reis is zo lang, dat ik moet verhongeren als ik onderweg niets krijg. Geen proviand kan mij redden. Het is gelukkig een werkelijk ontzaglijke reis.’

Der Aufbruch
Ich befahl mein Pferd aus dem Stall zu holen. Der Diener verstand mich nicht. Ich ging selbst in den Stall, sattelte mein Pferd und bestieg es. In der Ferne hörte ich eine Trompete blasen, ich fragte ihn, was das bedeutete. Er wusste nichts und hatte nichts gehört. Beim Tore hielt er mich auf und fragte: ‘Wohin reitet der Herr?’ ‘Ich weiß es nicht’, sagte ich, ‘nur weg von hier, nur weg von hier. Immerfort weg von hier, nur so kann ich mein Ziel erreichen.’ ‘Du kennst also dein Ziel’, fragte er. ‘Ja’, antwortete ich, ‘ich sagte es doch: “Weg-von-hier” – das ist mein Ziel.’ ‘Du hast keinen Eßvorrat mit’, sagte er. ‘Ich brauche keinen’, sagte ich, ‘die Reise ist so lang, daß ich verhungern muß, wenn ich auf dem Weg nichts bekomme. Kein Eßvorrat kann mich retten. Es ist ja zum Glück eine wahrhaft ungeheure Reise.’