Een apart taaltje
- Zeg, wat heb ik gehoord? Heb je een autootje gekocht?
- Ja, en met een radiootje erin.
- Geen cd-spelertje?
- Nou ja, komt nog. Er zijn nog veel c.d.-tjes die ik onderweg wil beluisteren.
- Dat is niet gek. Nog een kopje koffie?
- Een lekker bakkie is nooit weg.
- En, wat doet het vrouwtje momenteel?
- Die werkt bij tafeltje-dek-je. Balletjes gehakt braden voor andere mensen en zo.
- Voor andere mensen, bij andere mensen thuis? Ik zou een oogje in het zeil houden.
- Ach, ik weet niet. Gisteren zijn we een dagje uit geweest. Patatje eten onderweg, broodje in de auto. Niks aan de hand.
- Ik heb gisteren een kaartje van Dorien gehad.
- Van Dorien? Die had toch ook al een mailtje gestuurd?
- Ja, zij. Ze schreef dat ze een krantje aan het lezen was, een leuk muziekje had opgezet en toen opeens aan mij dacht.
- Had ze natuurlijk ook al de nodige flesjes bier achterover gewerkt.
- Niet zo grappig. Ik wil met deze Dorien wel een gokje wagen.
- Hoe bedoel je?
- Nou, wie weet. Een gezinnetje. Huisje, boompje, beestje. Leuk schilderijtje aan de wand, samen een blokje om, die dingen.
- Moet je zelf weten. Trouwens, heb ik al verteld van dat telefoontje?
- Nee.
- Ik vertel het zo. Even een plasje plegen.
- Dat duurde. Ik dacht, die komt over een uurtje weer van de pot af.
- Overdrijven is ook een vak.
- Vertel over dat telefoontje.
- Ja, ik had een feestje achter de rug, de nodige pilsjes gedronken en de volgende dag dat telefoontje.
- Zeg, laat je een snorretje staan?
- Laat me nou vertellen.
- Pardon, viel me opeens op.
- Goed, ik wilde die dag eigenlijk een luchtje scheppen, gaat de telefoon.
- En je had die avond daarvoor een glaasje te veel op?
- Ja. Dus met een licht katertje neem ik de hoorn van de haak.
- Je schoonmoeder?
- Grapje zeker, niet leuk.
- Gewoon een geintje, ga door.
- Ja, een stem aan de ander kant van de lijn zegt alleen “zakdoekje leggen, niemand zeggen” en dan wordt er opgehangen.
- Dat is alles? Hier, heb je een vuurtje?
- Wil je ook een sigaretje?
- Nou, ééntje dan.
- Goed, twee minuten later weer telefoon: Sinterklaas kapoentje, gooi wat in mijn schoentje”, zegt een vrouwenstem en hangt weer op.
- Vreemd
- Ik dacht, oké, nu laat ik m’n hondje uit. Tring, tring.
- Weer dat vrouwtje?
- Spiegeltje, spiegeltje aan de wand…en weer wordt er opgehangen.
- Had je die ochtend al gedronken?
- Nee!!
- Nou ja, kon zijn.
- Vergeet het. Gewoon zoiets als belletje trekken, maar dan via de telefoon.
- Je houdt toch van spelletjes spelen?
- Maar dat zijn geen spelletjes.
- Ober, nog een kopje koffie, met twee klontje suiker, alstublieft.
- Ja, voor mij ook. Doe er nog maar twee borreltjes bij.
- Kalmpjes aan mijnheer, ik heb maar twee handen.
- Pardon.
- Trouwens, dit is een leuk buurtje hier. Leuke bar, alleen de bediening?! Alles op z’n dooie akkertje.
- Mijnheer wil een robbertje vechten?
- Nee, ik bedoelde u niet.
- Nu we hier toch zitten, heb je een momentje?
- Ja, hangt er vanaf.
- Kijk, dat vind ik nu het neusje van de zalm.
- Echt waar? Bij ons heeft elke bar “kaas uit het vuistje”, vind ik niet bijzonder.
- Goed, dan niet. Maar je kunt hier ook dropjes krijgen.
- Vreemde bar.
- Oh god, schiet me opeens te binnen. Heb jij al een cadeautje gekocht?
- Cadeautje? Voor wie?
- Wie denk je? Magertjes, hangt altijd een briefje aan de deur als ze weg is, is dol op van die bouquetreeks boekjes en zegt altijd “lekker weertje, niet”.
- Mmm, je bedoelt Greet.
- Nee, niet Greet. Denk goed na. Huisje aan het water, draait altijd een wasje, is kampioen aardappeltjes bakken en loopt niet weg voor de nodige natjes en droogjes.
- Ah, Monicaatje bedoel je.
- He, he, eindelijk geraden.
- Ja, we waren met haar een keer een ijsje eten, weet je nog?
- Met die blikjes bier die we toen in het water hebben gegooid?
- Precies, dat was met haar.
- Piet, kun je een pannetje soep opzetten?
- Oh, jij kent de barman bij naam?
- Ja, hoezo?
- Zo maar.
- Waarom rook jij eigenlijk geen sjekkies meer?
- Luiheid en geld.
- Ja, dat ken ik ook.
- Ah, ik weet het weer. Laatst een akkevietje gehad met m’n baas.
- Vertel.
- Nou ja, m’n wagen was stuk en dus kocht ik een treinkaartje. Op het perron een kroketje gegeten, slaatje erbij en op weg naar m’n werk. Ik vraag aan het einde van de werkdag aan m’n baas de reiskosten terug: krijg ik niet. Nou ja, normaal moet je alleen ergens een krabbeltje zetten en klaar is Kees.
- Ach, die paar centen.
- Geld is geld. Alleen van het zonnetje kun je niet leven.
- Lulletje rozenwater.
- Wie?
- Jij.
Blog Allard van Gent 