Blog Allard van Gent

Voor de eerste keer mochten journalisten op bezoek bij het Löschzentrum (verwijdercentrum) van Facebook in Berlijn. Het is de eerste keer dat journalisten met drie medewerkers van het ‘Verwijdercentrum’ mochten spreken.

“Ik heb zo goed als geen vertrouwen meer in de mensheid”, kopte het Duitse dagblad die Welt. Het is een citaat van een 28-jarige medewerkster aan het eind van het artikel. In deze context zegt ze dat mensen zich wrede dingen aandoen. “Ik herinner me nog de eerste onthoofdingsvideo, die heb ik toen stopgezet, ben naar buiten gegaan en heb eerst maar een beetje gehuild”, herinnert zich een andere medewerkster. Dat was haar enige emotionele uitbarsting, omdat ze de eerste keer totaal onvoorbereid was. “Nu ben je eraan gewend, is het niet meer zo erg”, zegt de 28-jarige in het artikel.

Om de drie medewerkers te beschermen mogen de journalisten geen namen noemen. In totaal werken er bij het Verwijdercentrum 650 mensen in ploegendienst. Het is hun taak berichten te ordenen en te verwijderen als deze strafbaar zijn of in strijd met de regels van Facebook.

Als uit een bericht blijkt dat iemand zichzelf of anderen schade wil berokkenen, dan nemen de medewerkers contact op met Facebook. Zo konden door het vervolgoptreden van de politie al zelfmoorden voorkomen worden, aldus de medewerkers. Tot de minder belastende opgaven behoort het testen van de echtheid van Facebook profielen.

In de afgelopen maanden doken in de Duitse media kritisch geluiden op over het Arvato, één van de (multi)mediadivisies van het grote, Duitse mediabedrijf Bertelsmann.  Arvato is verantwoordelijk voor het Verwijdercentrum. De klachten waren vooral afkomstig van vroegere medewerkers die anoniem wilden blijven en aangaven dat ze alleen werden gelaten met de geestelijke inspanningen die bij dit werk horen.

“Ik als teamleider weet niet of iemand ondersteuning nodig heeft of niet”, zegt nu een van de medewerkers. Men is erop aangewezen dat de mensen zelf aan de bel trekken. “Gedachten lezen kan niemand”, bevestigt een collega in het artikel. “En de ondersteuning stond toentertijd ook al ter beschikking.”

Op iedere werkplek in het gebouw zijn nu stickers met contactgegevens van specialisten voor psychologische ondersteuning aangebracht. Dat is niet altijd zo geweest, zegt Arvato manager Karsten König in die Welt. Misschien had men dat aanbod van begin af sterker onder de aandacht moeten brengen, zegt König nu.

De medewerkers die de journalisten te woord staan voelen zich geraakt door die negatieve berichtgeving. “Ik was echt kwaad”, zegt een van hen. “Wij redden levens, we proberen mensen te helpen.” Een andere medewerker vult aan: “Wij vinden het goed wat we doen. Als ik door mijn werk iemand kan behoeden dat hij of zij dat moet zien, dan vind ik dat zeer goed.”

Alle drie de medewerkers die met de journalisten spreken werken langer dan een jaar in het Verwijdercentrum. Het zijn een grafisch designer, een social media manager en een landschapsarchitect. Ze willen dit werk niet jarenlang doen, omdat ze zichzelf ook verder willen ontwikkelen. Het werk maakt wel een ander mens van je, merken de medewerkers op. “Je raakt er in ieder geval gevoeliger door”, zegt één van hen. Je ziet in de metro een vrouw met littekens op haar hand die je misschien niet waren opgevallen als je je niet met zelfverwonding had beziggehouden.

Duitse media over dit onderwerp
Die Welt: „Habe so gut wie gar keinen Glauben in die Menschheit mehr“
FAZ: „Nach der ersten Enthauptung habe ich geheult“ 
Der Spiegel: Die Facebook-Müllabfuhr