Blog Allard van Gent

Na ruim een jaar was ik vandaag weer eens in een Nederlandse supermarkt en wel in de COOP supermarkt in Bad-Nieuweschans, op steenworp afstand van de Duitse grens. Met een mondkapje in de aanslag liep ik naar binnen. Op de brede paden tussen de schappen was weinig verkeer, dus hield ik vooralsnog mijn mondkapje in de hand. Soms kwam ik een andere klant tegen, maar altijd op ruime afstand. Het was opvallend dat alle Duitse klanten een mondkapje droegen. In deze winkel zijn in de regel meer Duitse klanten dan Nederlandse. Dat heeft te maken met het feit dat de slimme eigenaar Duitse klanten lokt met de verkoop van pijnstillers zoals paracetamol of ibuprofen, medicijnen die in Duitsland uitsluitend in de apotheek verkrijgbaar zijn. Bovendien zijn deze geneesmiddelen in Nederland veel goedkoper.

Daarom adverteert de Groningse ondernemer al jarenlang in de Ostfriesen-Zeitung om de Duitse liefhebbers van paracetamol naar zijn winkel te lokken. Dat leverde hem vorig jaar echter onverwacht een fikse boete op. In een video op RTV-Noord vertelt hij hier meer over. In dezelfde video wordt vermeld dat veel Duitse klanten ook vanwege de blikjes frisdrank en energiedrankjes naar Bad Nieuweschans komen. Immers, in Nederland betaal je i.t.t. tot Duitsland geen € 0,25 statiegeld voor een blikje. Veel Duitse jongeren in het grensgebied vinden het daarom wel prettig om een paar treetjes met blikjes in huis te hebben die je na gebruik gewoon in de prullenbak kunt gooien.

In de cafetaria van de supermarkt stonden de tafels keurig op ruime afstand van elkaar en nadat ik mijn patatje oorlog met kaassoufflé had besteld, vroeg een medewerkster mij vriendelijk of ik mijn naam en adresgegevens wilde achterlaten i.v.m. de corona-pandemie. Nadat ik een formulier had ingevuld, nam ik plaats aan een tafeltje achter de automatiek en genoot van de Nederlandse snacks waar ik dagen van tevoren al over droomde.

Telkens als ik muntgeld in het bakje van de automatiek hoorde vallen, keek ik op om te zien welke snack uit zijn benauwde omgeving werd bevrijd. De kroketten en nasischijven lagen in een warme winterslaap, terwijl de gehaktballen eruit vlogen. Dat was duidelijk de populairste snack. Ter illustratie van een mogelijke column op dit blog besloot ik de snackmuur aan de voorkant te fotograferen. Wat schetste mijn verbazing? De grote winnaar was niet de gehaktbal, maar de Groninger Eierbal. Nooit van gehoord. Een minuut later leerde Wikipedia mij dat de eierbal een populaire snack in Noord- en Oost-Nederland is en de eerste eierballen begin jaren 50 werden gefrituurd in Groningen bij Automatiek Sloots. Weer wat geleerd.