Vandaag schrok ik van een bericht op Facebook. Menno, de man die al sinds de vorige eeuw op Mallorca woont en bekend staat om zijn jeepsafari’s, is overleden. Ik leerde hem kennen in El Arenal, de plek waar ik iedere maand mijn maandblad Mallorca Vandaag distribueerde. Soms kwam ik Menno tegen bij Gaston in Hans & Grietje of bij Barry in Steakhouse Hollandia, het restaurant waar ik ook Ate de Vries en Gerard leerde kennen. Maar hij kwam ook bij Piere van Perré of bij Frank en Carmen van La Terraza. Menno was niet alleen een trouwe adverteerder en daarmee ondersteuner van Mallorca Vandaag, hij was ook altijd zeer hartelijk en iemand die hartstochtelijk met zijn bedrijf was verbonden. Ik herinner me dat hij lange dagen maakte en zichzelf daarna met een lekker etentje bij vrienden beloonde.

In de zomer van 2002 schreef ik een reportage over zijn bedrijf. Menno was bescheiden en was niet iemand die per se in de krant moest staan. In tegendeel. Dat maakte hem voor mij uiterst sympathiek. Ik was dan ook blij dat hij toestemde met de reportage. Ik herinner me nog dat ik met een opschrijfboekje in een jeep zat en aantekeningen maakte. Menno vertelde zijn verhaal tijdens de jeepsafari. Die manier van werken was voor mij een enorme uitdaging, want zoiets had ik nog niet eerder gedaan.

Ik was blij dat Menno de reportage geslaagd vond. Volgens mij hing het stuk nog een tijdje in zijn kantoor. Hoewel ik na mijn vertrek van Mallorca in 2006 geen contact meer met hem heb gehad, volgde ik hem wel op Facebook. Hij is een van de personen uit mijn “Mallorca tijd” die je altijd bij blijft, die je nooit meer vergeet.

Onderstaande reportage verscheen in augustus 2002 in Mallorca Vandaag:

Mallorca is mooier dan je denkt!

Op zaterdagochtend sta ik met nog 41 andere mensen in El Arenal bij het kantoor van Suzuki Safari Beach Event, Team Holland. De deelnemers aan de Jeep safaritocht staan zowel in het kantoortje als op straat.  Zo nu en dan komen er jeeps aangereden die zojuist enkele deelnemers uit het hotel hebben afgehaald. Tachtig procent van de boekingen verlopen via de reisorganisaties.

Eigenaar Menno verblijft al bijna 10 jaar op Mallorca. Als we door de straten van El Arenal rijden, op weg naar het safari terrein in Puerto de Andratx, vertelt hij over het Arenal van toen, 10 jaar geleden. “Toen kon je gewoon je deur open laten staan, tegenwoordig moet je een alarminstallatie hebben.”

Menno begon zijn eerste jaar op Mallorca als chef-reisleider van ARKE. Daarvóór werkte hij al zeven jaar voor die reisorganisatie. Zijn werk bestond vooral uit het opzetten van excursies in nieuwe bestemmingen. Als Martinair een nieuwe bestemming had, dan duurde het niet lang of Menno was ter plekke om iets op poten te zetten. Hij begon in het toenmalige Joegoslavië en kwam daarna in Tunesië terecht.  We rijden inmiddels op de autobaan. Menno legt uit hoe groot het effect van de inval in Koeweit op het toerisme was. De vakantiegangers wilden weg uit Tunesië. Dat was voor de toerismesector aldaar natuurlijk catastrofaal. Na Tunesië volgden ook nog reizen naar de Dominicaanse Republiek en Thailand. Hier moest ook iets gedaan worden voor de Europese toeristen. Menno legt uit dat een Amerikaanse toerist bijvoorbeeld hele andere voorstellingen van een vakantie heeft dan iemand uit Europa. “De Amerikaanse toerist wil een “all-in” hotel, hij wil ’s ochtends kunnen golfen, ’s middags kunnen shoppen en ’s avonds het casino bezoeken. Dan is hij tevreden met zijn vakantie. Volgens Menno zijn de Europeanen op dat gebied veel actiever.

Thailand, Tunesië, de Dominicaanse Republiek, dat zijn toch wel wat andere gebieden dan het eiland Mallorca. Menno werd zeven jaar geleden door ARKE gevraagd om als chefreisleider op Mallorca te werken. Voor de reisorganisatie is Mallorca een belangrijk gebied en Menno ging overstag. Na drie dagen toeren over het eiland zag hij dat Mallorca best een mooi eiland was. De Jeep Safari zoals die nu bestaat, was er in die tijd nog niet. Er reden wel jeeps over asfaltwegen, maar dat was anders dan nu. “Na het eerste jaar trok ik de stoute schoenen aan. Ik wilde de Jeep Safari professionaliseren. Ik vond iemand die een keer de Camel Trophy had gereden en hij werkte mee aan het project.” Volgens Menno moeten bij het Safari rijden in ieder geval drie ingrediënten aanwezig zijn: actie, avontuur en lui zijn.

In de bocht koppeling los en bijremmen. Het lukt!

Nabij het nieuwe verkeerspunt bij Santa Ponsa sluiten Menno en ik aan bij de kolonne Jeeps, die op weg is naar het safarigebied. We rijden langs de haven van Puerto Andratx en via een klein weggetje komen we op een brede zandweg met kuilen en stenen. Op sommige plekken liggen putdeksels en delen van een waterleiding. Menno vertelt dat men op dit gebied, dat grenst aan het safarigebied, wilde bouwen, maar dat uiteindelijk bleek dat er geen vergunning aanwezig was. De resten van de bouw zijn nog duidelijk zichtbaar. Na enkele minuten wordt er gestopt. Etienne gebruikt een megafoon om de deelnemers uit te leggen waar we zijn en wat de bedoeling is. Er wordt alleen in de eerste versnelling gereden en er zullen wat oefeningen volgen in het “vierwielaandrijving” rijden.

De oefening bestaat uit het nemen van een scherpe bocht die precies in een soort kuil ligt. Ook ik word uitgenodigd om de oefening te doen. Enigszins nerveus start ik de jeep en rij onder het toeziend oog van alle deelnemers naar het oefentraject. De instructeurs staan ernaast en geven aanwijzingen. In de bocht koppeling los en bijremmen. Het lukt! Maar het is duidelijk geworden dat terreinrijden in een vierwielaangedreven Suzuki Jeep een vaardigheid is, die je bij het halen van je rijbewijs niet leert. Bij het nemen van een bocht moet je bijvoorbeeld eerder insturen dan bij een normale auto. Bij het naar beneden rijden in de eerste versnelling remt de jeep automatisch veel sterker dan bij een normale auto. Het zijn een paar van de vele dingetjes die je maar moet weten.

Na de oefening rijden we in kolonne de berg hoog. Het natuurgebied waar we doorheen rijden wordt gepacht door Safari Beach Event eigenaar Menno. Dat betekent dat er geen andere mensen of auto’s zijn. Het gebied zelf overtreft, zonder te overdrijven, al mijn verwachtingen. Hier rij je over een hobbelige weg door een stuk ongerepte natuur met vele mooie uitzichten. Menno legt uit dat je in het najaar, bij helder weer, ook Ibiza kunt zien. Met name door de verdamping van het zeewater kunnen we het andere eiland niet goed zien. De steile bergen en de wilde natuur zijn indrukwekkend. Nu, midden op de dag, zijn er geen vogels en beschermen ook de berggeiten, de zogenaamde Cabra’s, zich tegen de zon. Menno weet veel over het gebied te vertellen. Vandaag is het niet nodig om de groep alles uit te leggen, want voor deze groep jongeren is vooral de beleving van het rijden al meer dan genoeg. In het naseizoen zijn de deelnemers i.h.a. wat ouder en de oudere deelnemers blijken ook meer interesse te hebben in wat achtergrondinformatie over bijvoorbeeld de flora en fauna.

In het natuurgebied gelden ook regels, die aan de deelnemers worden uitgelegd. Geen afval, geen sigarettenpeuken, etc. De safaritochten worden ook in de gaten gehouden door de Media Ambiente en de gemeente Andratx. Media Ambiente is een soort Natuurbeheer. Menno vertelt dat ze nog niet zo lang geleden de hele dag gefilmd werden door mensen van Media Ambiente. De hele tocht werd op foto en video vastgelegd. Menno was de volgende dag prettig verrast door de complimenten van Media Ambiente. Ze waren zeer tevreden over de organisatie van het hele gebeuren.

Boven op de berg is het tijd om iets te eten. Er liggen stukken stokbrood, boter, plakken kaas en worst. Zoals het bij een safari hoort maakt iedereen zelf zijn eigen broodje klaar. Terwijl Etienne video-opnamen maakt, dat doet hij gedurende de hele tocht, genieten de deelnemers van het eten en het uitzicht op de Middellandse Zee.

Met een voldaan gevoel gaat de tocht verder. Het volgende doel is het strandje beneden aan de berg. Onderweg blijft iedereen geconcentreerd, want de weg is smal met de nodige keien en kuilen. Gevaarlijk is het niet, want de instructeurs zijn opgeleid om alles in de gaten te houden. Als bij een jeep de motor afslaat, dan is er in no-time iemand aanwezig om te kijken wat het probleem is. Ook bij moeilijke bochten staat er iemand om de jeeps er zonder al te veel problemen doorheen te loodsen. Menno wijst naar beneden op een bocht van 90%. “Daar wordt de Truc Team Holland toegepast”, vertelt hij lachend. Ik wacht af op wat komen gaat. De Jeeps staan stil en Etienne legt uit wat de bedoeling is. Om de bocht goed te nemen moeten de jeeps eerst een stukje omhoog rijden, dan draaiend terug rollen en vervolgens rechtdoor rijden. Er wordt geapplaudisseerd als een jeep de truck heeft uitgevoerd. De groep bestaat dan wel uit verschillende mensen, maar er is al een behoorlijk groepsgevoel ontstaan, een teamgeest.

Aan het strand is het tijd om te relaxen. Zwemmen, snorkelen, zonnebaden, alles is mogelijk. Het water is kristalhelder en in deze kleine baai is het heerlijk vertoeven. Etienne vertelt dat mensen die een video van de dag willen hebben, zich nu kunnen inschrijven. De video wordt bij de receptie van het hotel van de gast afgeleverd. Na het baden gaat de weg weer terug door de bergen, op weg naar El Arenal. Menno legt nog uit dat de instructeurs geen lichte baan hebben. Iedere dag moeten ze geconcentreerd zijn, want ze dragen wel de verantwoordelijkheid voor een grote groep mensen. De veiligheid staat bij een Jeep Safari voorop. Daarom gaat er bijvoorbeeld ook altijd een brandblusapparaat mee in de Jeeps.

Uit eigen ervaring kan ik iedereen deze Jeep safari aanbevelen. Het overtrof al mijn verwachtingen. Ik dacht dat het niet meer was dan met een paar jeeps op een veldje rijden. Wel, ik had me vergist. Na zo’n dag is één ding zeker: Mallorca is mooier dan je denkt!