Blog Allard van Gent

In onderstaande opname dansen schrijfster Marga Minco en haar echtgenoot Bert Voeten (dichter/vertaler) op het boekenbal in 1959. Ook zien we de dichter Herman van den Bergh en de destijds 29-jarige Remco Campert. Daarnaast komen de graficus en kunstschilder Metten Koornstra én de cartoonist Opland (Robert Wout) in beeld. De avond werd bijgewoond door koningin Juliana.

Dit fragment kwam ik tegen tijdens mijn onderzoek naar de dichter Bert Voeten. Zijn gedicht “De zon op mijn hand” deed mij denken aan “Het kind ik” van Martinus Nijhoff en dat is reden genoeg op onderzoek uit te gaan.

DE ZON OP MIJN HAND

Schrijvend met de zon op mijn hand
ademend tussen blote woorden
op de strandwei van het papier
zie ik een kind door de regen lopen,
zorgeloos, met ogen die alles
drinken tot op de bodem. Alles.

Als ik het roep bij mijn eigen naam
blijft het even tussen twee zinnen
wachten, kijkt mij verwachtend aan,
ledigt mij en laat mij achter:
dorstend boven een zee van taal.

Gedicht van Bert Voeten (1918-1992) uit 1956
Uit: Dichters van deze tijd (bloemlezing), tweeëntwintigste druk door Paul Rodenko, 1969

HET KIND EN IK

Ik zou een dag uit vissen,
ik voelde mij moedeloos.
Ik maakte tussen de lissen
met de hand een wak in het kroos.

Er steeg licht op van beneden
uit de zwarte spiegelgrond.
Ik zag een tuin onbetreden
en een kind dat daar stond.

Het stond aan zijn schrijftafel
te schrijven op een lei.
Het woord onder de griffel,
herkende ik, was van mij.

En toen heeft het geschreven,
zonder haast en zonder schroom,
al wat ik van mijn leven
nog ooit te schrijven droom.

En telkens als ik even
knikte dat ik het wist,
liet hij het water beven
en het werd uitgewist.

Gedicht van Martinus Nijhoff (1894 – 1953) uit 1934
Uit: Dichters van deze tijd (bloemlezing), tweeëntwintigste druk door Paul Rodenko, 1969