Blog Allard van Gent

Ochtend
–
de dag vangt stokkend aan
ik stap op een startblok
wacht
en spring ze dan tegemoet
onschuldig zijn ze, betekenisloos en
van een schoonheid, daar kan
geen woord tegenop
–
letters ontbreken, althans, zijn
niet herkenbaar, sterker nog
niemand ziet hier woorden in
ik zie ze trappelen, ik trappel mee
dat vinden ze o zo fijn
en zo groeien zij en ik
tot woorden, en
mijn dag kan niet meer stuk

Middag
–
ik loop mijn dagelijks rondje
en stamp woorden uit de grond
ik vang ze op en neem
ze mee naar huis
–
ik leg ze op papier
het zwijgen op, breng ze terug
tot de stilte waarin ze ooit
werden geboren, pas dan
wek ik ze met mijn vingertoppen
tot leven
–
sommige leven langer dan andere
–
maar vergaan doen ze nooit
zoals een ziel altijd weer
een lichaam zoekt en
woorden inkt, of aanslagen
op een toetsenbord

Avond
–
tot de stem komt, gevuld met
vluchtige woorden kondigt hij aan
dat ik stoppen moet
de pen neerleggen
–
wolken schuiven voor de zon
de temperatuur daalt
mijn adem stokt
woorden stokken
ik schrijf nog snel iets op
probeer krampachtig de woorden
bij elkaar te houden, maar ze zijn
al leeg, koud, ijskoud,
ik capituleer

Dit gedicht verscheen eerder op de website van MEANDER