Blog Allard van Gent

“Nog een keer een stuk over Zalando, kun je niet eens ophouden?” Die vraag stelde ik mijzelf vanochtend. Ik heb mezelf beloofd dat dit het allerlaatste stukje wordt. Ik hou het kort, want ik wil alleen aangeven dat ik het spijtig vind dat Zalando de zaak niet serieus neemt en weigert in te gaan op het punt waar het werkelijk om gaat, namelijk dat de door mij beschreven arbeidsomstandigheden absoluut niet door de beugel kunnen. Ik wil er nog aan toevoegen, dat ik de werkomstandigheden zoals ze in de ZDF-documentaire worden getoond, nog vind meevallen. Er wordt in het filmpje over  geklaagd dat je moest staan. Dat vind ik geen argument. Ik moest ook acht uur staan, maar daar had ik absoluut geen problemen mee. Ik sta liever acht uur dan dat ik acht uur zit. En bovendien zijn er pauzes waar je wel even kunt zitten, al is het op de stoeptegel op de parkeerplaats. Mij ging het om de manier waarop je wordt behandeld en geïntimideerd.  Het is jammer dat ik geen verborgen camera bij me had, want dan  kon ik mijn ervaringen in beeld brengen en ik weet zeker, dat ook een door de wol geverfde arbeider zou zeggen “hier worden grenzen overschreden”. Ik eis niet dat Zalando  een onderzoek instelt, hoewel dat vrij eenvoudig geweest zou zijn. Op Quote las ik dat de woordvoerder van Zalando op mijn artikel heeft gereageerd en letterlijk zegt: “Deze mijnheer werkte anderhalf jaar geleden bij Zalando, de documentaire van ZDF is uit de zomer van 2012”. Ik denk dan, heeft deze meneer echt boter op zijn hoofd. Hij doet voorkomen alsof het zich in de vorige eeuw afspeelde.  Vervolgens zegt hij: “Hij mag natuurlijk zeggen wat hij wil, we kunnen niet iedereen te vriend houden.“  En tenslotte, als kers op de taart, zegt Zalando: “Natuurlijk, we zijn een jong bedrijf, er gaat wel eens wat mis”. Tja.

Update mei 2015: de woordvoerder van Zalando, Boris Radke, blijkt op een lijst met gesubsidieerde arbeidsplekken te staan, terwijl hij daar absoluut niet thuishoort. Lees meer hierover in “Wat u nog niet wist over Zalando, deel 2.”

Na het lezen van die reactie werd ik toch onrustig Wat is dat voor bedrijf, wat zijn dat voor mensen, ging het door mijn hoofd. Waarom neemt hij de door mij beschreven en helaas ook beleefde werkomstandigheden voor lief, of beter gezegd, niet serieus? De woordvoerder zegt ook, dat na de ZDF-reportage enkele Duitse journalisten het magazijn mochten bekijken. Dan denk ik, waarom niet vóór de reportage. U merkt, de zaak echt loslaten lukt me niet. Ik ga het toch proberen, want ik ben niet van plan om mijn toch wel kostbare tijd met het schrijven van dit soort teksten te verdoen. Ik ben in ieder geval erg blij dat ik zo veel mensen met mijn ervaring heb bereikt en dat er mensen zijn die nu meer weten over Zalando dan voorheen. In die zin heb ik mijn doel bereikt. Ik kan nu wel iedere dag gaan schrijven dat het verstandig is om schoenen en kleding ergens anders te bestellen, maar op een gegeven moment maak je je zelf belachelijk. Dus ik ga me weer bezighouden met het schrijven van teksten die me op een andere manier echt interesseren en waar ik eerlijk gezegd ook veel meer plezier aan beleef. Dat betekent overigens niet dat ik er nooit meer over schrijf of praat, want ik blijf vinden dat zo veel mogelijk mensen hier weet van moeten hebben. Ik denk alleen dat dit blog nu wel ruim voldoende informatie over dit onderwerp biedt.