Negen woorden te veel
“Kabinet wil geen zes maar acht miljard extra bezuinigen”. Deze negen woorden staan vandaag in vrijwel alle kranten. Het zijn negen woorden die je tot wanhoop kunnen drijven. De afgelopen weken stonden de krantenkoppen vol met woorden over bezuinigingen, ontslagen en financiële ellende. Dat heeft natuurlijk zijn uitwerking op de lezers. Zelf merk ik dat na het lezen van dergelijke berichten mijn handen op zoek willen naar mijn portemonnee en deze bevend van angst willen openen om te zien hoeveel geld er nog inzit.
Ik sta dat alleen niet toe, omdat ik me niet door negen woorden gek laat maken. Maar als ik alle reacties bij de alle stukken omtrent die negen woorden lees, dan is het hek van de dam. De oppositie wil opheldering, mensen stropen hun mouwen op, ballen hun vuisten en spugen op de grond. Ze zijn het meer dan zat. Koppen moeten er rollen, nieuwe verkiezingen, revolutie! De rapen zijn gaar na het lezen van de negen woorden. Alle terechte verontwaardiging, woede, kwaadheid maar ook verdriet en vertwijfeling komt omhoog. Maar is het niet beter om de politiek en de media uit je hoofd te zetten en je te richten op eigen mogelijkheden om (meer) geld te verdienen?
Want wat doe je als de kranten volgende week berichten dat het kabinet 15 miljard wil bezuinigen? Geef je dan alles op? Geef je je eigen leven op, omdat de kranten dit schrijven? Het zal de mensen in het kabinet hun, excusez le mot, reet roesten of jij alles opgeeft. Geef maar lekker alles op of schreeuw maar luid van de digitale daken dat je het er niet mee eens bent, dat het tijd is voor een revolutie. De politici liggen daar echt niet wakker van. Ze hebben een baan in Den Haag, de ene keer in de regering, de andere keer in de oppositie. Dat maakt ze niet zo veel uit. Als de schoorsteen maar rookt.
Dus zeg ik, laat de politici maar praten over oplossingen die ze altijd weer te bieden hebben, laat de kranten maar schrijven over de ellende die ze ons altijd weer voorschotelen, politici kunnen niet zonder prachtige praatjes, kranten kunnen niet zonder donkere wolken, maar iedereen kan zonder politici en kranten. Gelukkig maar.
Kleine update 14/08/2013. De waan(zin) van de dag bij politiek en media wordt duidelijk als je leest dat nu, een dag later, de krantenkoppen weer anders schrijven en de lezerskoppen weer anders zullen hangen :
Blog Allard van Gent 