Blog Allard van Gent

Een bericht uit een Duits tijdschrift vertalen en vervolgens de tekst op je blog publiceren. De ene keer gaat de Duitse redactie enthousiast akkoord met het voorstel, de andere keer wordt er vanwege de vele auteursrechten en richtlijnen erg moeilijk gedaan. Dat laatste was het geval bij het opinieweekblad Der Spiegel. Maar goed, ik mag natuurlijk wel in mijn eigen woorden over het onderwerp schrijven en één of twee citaten gebruiken. Die werkwijze pas ik in dit geval toe bij het artikel “Leven voor de geboorte” (Leben vor der Geburt).

“Kinderen geloven intuïtief, ze waren er al vóór de geboorte – als lichaamsloos wezen, de ene keer gelukkig, de andere keer verdrietig, en weer een andere keer bezield van de voorpret bij het leven op aarde”. Met die zin opent het artikel in Der Spiegel van begin februari. Ik kreeg het stuk onder ogen tijdens het middageten bij het Indiase restaurant bij mij aan de overkant. Deze locatie is niet belangrijk, maar het maakt de berichtgeving wat persoonlijker. Stel dat de dame van de afdeling auteursrechten meeleest.

Het stuk is een kort bericht (225 woorden) over de resultaten van een onderzoek, verricht door de Amerikaanse psychologes Natalie Emmons en Deborah Kelemen van de Boston University. Ze ondervroegen stadskinderen in Ecuador over de periode voordat ze in de buik van hun moeder waren. Of ze al iets merkten. Sloeg hun hart, waren ze gelukkig? Volgens het artikel was het voor de meeste kinderen duidelijk dat ze in die periode biologisch nog niet bestonden. Nu citeer ik even: “Maar gevoelens, zo geloofden ze, hadden ze al – en zeker wensen: dat de moeder zwanger wordt, dat ze de moeder leren kennen.”

In het bericht lees ik verder dat in Ecuador het geloof in een lichaamsloze ziel bij kinderen in de leeftijd van zeven tot acht jaar het meest verbreid is. “Maar zelfs van de elf- en twaalfjarigen is altijd nog de helft hiervan overtuigd.” Een soortgelijk onderzoek in de regenwouden in het Amazonegebied leverde volgen het weekblad min of meer dezelfde resultaten op. Hiermee wordt dus aangetoond dat de resultaten niet afhankelijk zijn van de cultuur.

Het was al bekend dat kinderen het aannemelijk vinden dat de ziel na de dood verder leeft. Dat deze nu ook al vóór de geboorte bestaan zou hebben, dat duidt volgens het artikel op een aangeboren voorkeur voor deze theorie. “Aan een religieuze omgeving kan het niet liggen – daar speelt de prenatale ziel geen rol, napraten valt dus weg”, aldus de slotzin van het bericht, dat ik voor dit blog niet in zijn geheel letterlijk mocht vertalen.

Bron: Der Spiegel, uitgave 6