Moedig Duitsland heet vluchtelingen welkom
Als inwoner van Duitsland kan ik schrijven dat enkele Nederlandse correspondenten in Duitsland er niet vies van zijn in hun bijdragen over de vluchtelingenproblematiek een sfeertje te creëren dat vreemdelingenhaat in de hand werkt en waar de vluchtingen uit de oorlogsgebieden überhaupt niet bij gebaat zijn.
Ik kan ook ingaan op de problemen waar Duitsland mee te kampen heeft, maar ik zie het vluchtelingenprobleem niet als een probleem voor Duitsland, maar voor heel Europa. De Duitse bondskanselier Merkel ziet dat ook zo. Ik ben het politiek gezien zeker niet altijd met haar eens, maar hier heeft ze zeker gelijk. Ik ga nog een stapje verder. Het vluchtelingenprobleem is niet alleen een probleem voor Europa, maar voor de hele wereld. Uiteindelijk zijn we allemaal mensen op één aarde en waarom zouden we elkaar niet ondersteunen?
Op de wereld verkeert een land in hoge nood, mensen slaan op de vlucht. Duitsland heet de vluchtelingen welkom en dat vind ik niet meer dan normaal. Deze vluchtelingen blijken geen arme mensen te zijn die de Europeanen op hun knieën danken voor hun gastvrijheid. Nee, er zitten ook misdadigers tussen, criminelen, psychopaten, zeg maar mensen die je in iedere samenleving tegenkomt en die niemand eigenlijk in zijn of haar samenleving wil hebben. Wat nu?
Met die vraag zouden alle landen zich bezig moeten houden. Dit vluchtelingenprobleem zou in mijn ogen dan ook mondiaal opgelost moeten worden. Wat je echter ziet is dat in veel Europese landen, ook in Nederland en België, het nationalisme opeens hoogtij viert. De angst regeert. “Die chaos in Duitsland, nee, dank u wel.” Wat is dat voor een houding? Het is een onmenselijke houding. Duitsland heeft ondersteuning nodig, omdat het aantal vluchtelingen blijft stijgen. Er moet gekeken worden hoe opvangcentra dusdanig worden ingericht dat er geen mensonterende toestanden plaatsvinden zoals in het stadje Giessen, waar misdaad en criminaliteit hoogtij schijnen te vieren. Europa en ook de rest van de wereld moet wakker worden en niet naar Duitsland blijven wijzen als de grote boosdoener. Een land dat géén oorlogsvluchtelingen toelaat, dat zou pas een echte boosdoener zijn. Duitsland toont moed en gaat de uitdaging aan. Er heerst chaos, er moet iedere dag worden bijgestuurd en dat is logisch. Hierop was niemand voorbereid maar er wordt in ieder geval iets gedaan. Hulpverleners en burgers steken dagelijks flink de handen uit de mouwen en zetten alles op alles. Ondertussen wordt duidelijk dat de situatie behoorlijk gecompliceerd is en er nog veel geregeld moet worden om de oorlogsvluchtelingen een dak boven hun hoofd te bieden.
Daarom is het de hoogste tijd dat de hele Westerse wereld eens wakker wordt. Het is de hoogste tijd de complete oppervlakte van de aarde nog eens goed onder de loep te nemen en te bekijken hoe vluchtelingen uit brandhaarden als Syrië opgevangen kunnen worden. Het is tijd om grenzen te verleggen. Natuurlijk moet ook bekeken worden hoe je dergelijke brandhaarden kunt voorkomen. Maar hoe kun je onschuldige mensen die door oorlogsgeweld gedood dreigen te worden gewoon terugsturen naar het oorlogsgebied? Dat staat vrijwel gelijk aan moord. Als de vluchtelingen zich in het land dat ze opvangt crimineel of gewelddadig gedragen, dan moeten ze natuurlijk worden opgepakt, worden bestraft. Niemand zegt dat je crimineel gedrag moet tolereren. Ik denk dan ook dat de doorsnee Syrische vluchteling zich behoorlijk schaamt voor landgenoten die zich misdragen. Kortom, het vluchtelingenprobleem los je niet op door vluchtelingen terug te sturen of de grenzen te sluiten. Dat is een laffe houding die getuigt van weinig moed.
Deze bijdrage verscheen ook op joop.nl
Blog Allard van Gent 
Bij het lezen van dit verhaal lijkt het haast alsof Europa, en dus ook Duitsland, de gehele geschiedenis omdraaien als het aankomt op vluchtelingen en kolonialisme. Eeuwenlang hebben de Europeanen de halve wereld “veroverd” en werden zij in Afrika, Amerika en misschien Azië door de autochtoonse inwoners daarvan, negers, indianen, eskimo’s of Chinezen, gastvrij ontvangen met voedsel, bloemen en geschenken of wilden zij goud ruilen voor kraaltjes en spiegeltjes! Helaas hebben de Europese kolonisten in deze werelddelen vaak vreselijk huisgehouden onder de inwoners (zij zagen die vaak als untermenschen), flora en fauna en zelfs geprobeerd om hun godsdiensten met geweld op te dringen!
Ook in de 20ste eeuw, tijdens WO II, kwam het voor dat de Russen en niet-Russen tijdens de Duitse inval in de USSR de Duitsers met zout, brood, melk, eieren, wodka en bloemen hartelijk ontvingen, werden Duitse soldaten met een soort bloemenkransen (meestal afgedankte tramkaartjes) in de stijl van Hawaii versierd door oudere mensen die de beschaafde (?) Duitsers uit WO I nog kenden, wilden de bewoners Duitse soldaten bij hen thuis uitnodigen met brood, bad en bed en hingen zij spandoeken op met teksten als: “Gezegend zij het dappere Duitse leger!”, “De Duitsers zijn onze bevrijders!”, “Heil Hitler!” en “Weg met Stalin!”
De feestelijke stemming sloeg echter snel om toen de Duitsers de Russen ook alleen maar als waardeloze untermenschen zagen, hen gingen terroriseren en zij uiteindelijk voor hun eigen onafhankelijkheid wilden knokken. Degenen die nou in Europa vluchtelingen en moslims hartelijk ontvangen maar helaas stank voor dank van hen krijgen en het leven zuur maken gaan hierna eveneen wensen dat ze geen vluchtelingen of moslims meer kunnen zien!
Het is bovendien altijd erg toepasselijk dat mensen, die je voor het eerst ontmoet en jou aanvankelijk vriendelijk bejegenen vaak later je grootste vijanden worden! Zo hadden Lodewijk XVI en Marie Antoinette na hun kroning in Parijs de student Maximilien Robespierre ontmoet die een Latijnse welkomstrede voor hen opdroegen hen zelfs de hand mocht kussen! Robespierre werd, vreemd genoeg, tijdens de Franse Revolutie, de grootste vijand van het koningspaar en ijverde voor hun dood! En in WO II had Erwin von Witzleben, toen hij in 1940 tot veldmaarschalk werd benoemd door Hitler, de staatssecretaris Roland Freisler ontmoet die diep onder de indruk van hem was! Vier jaar later zou Freisler hem in een showproces vreselijk vernederen en Witzleben ter dood veroordelen!