Tarozie (6)
Vandaag pakte ik wederom het boekje dichters van deze tijd uit de kast en sloeg het bewust willekeurig open. Ik belandde op pagina 182 bij “LENTE” van J.W. Schulte Nordholt. Wederom tarozie.
LENTE
Lente is een luchtig geloof, regen
lacht door zijn tranen heen, loopt
met witte voeten over het gras,
het regent zilver in de rivier.
Ursula en haar duizend maagden
weten niet wat hun te wachten staat.
Adem van licht hangt in de bomen,
de ernstige bomen, Abraham Lincoln
loopt door de wildernis van het Westen.
Lente is een pionier van de vrijheid.
Maar het rood aan de einder is avondrood.
Lopen de paarden, de blauwe paarden
van de luidruchtige wind van verre
aan op de wereld, wast levend water
in de verlangende harten, hoe donker
is eenmaal water, one more river
there’s one more river to cross.