Het gedicht is
Vandaag las ik weer eens wat gedichten uit “Open ogen”, de recente dichtbundel van Remco Campert uit 2018. Het was geen toeval dat ik deze bundel uit de kast haalde, maar daarover binnenkort meer op dit blog.
Tijdens het lezen bleef ik stilstaan bij een regel van slechts drie woorden. Een regel die beklijft. Hij staat nu al in mijn geheugen gegrift. Het gaat zelfs zo ver dat ik er op dit blog aandacht aan besteed. De titel van het gedicht luidt “Wind”. De regel die indruk op mij maakte was de laatste regel van het gedicht: