Blog Allard van Gent

Vandaag wordt Cees Nooteboom 90 jaar. In de afgelopen 10 jaar heb ik hem twee keer bezocht.

De eerste keer was in 2013 in Berlijn. Hij was samen met de Britse schrijver Adam Thirlwell te gast in het Berliner Ensemble. De avond ging over vertalen. Cees Nooteboom had een paar leuke anekdotes paraat. Eentje ging over De aanslag van Harry Mulisch. In dat boek wordt een Joods kind opgepakt door de Duitse SD. De Amerikaanse vertaalster vertaalde ‘SD’ met “Social Democrats”!

Ook interessant zijn de idiomatische verschillen bij het vertalen. Een Duitse vertaalster vroeg eens aan Cees Nooteboom wat wij Nederlanders bedoelen als we “Nägel auf niedrigem Wasser suchen”. Als Cees Nooteboom uitlegt wat de betekenis is, reageert de vertaalster verrast. “Waarom dan op laag water? Op hoog water is het toch nog veel moeilijker om spijkers te zoeken?” Lees hier het hele verslag.

De tweede keer was ook in 2013. Dit keer niet in Berlijn, maar in Gschwend. De schrijver was verrast dat er een Nederlander opdook in dit dorpje in Baden-Würtemmberg én dat de man zijn eerste gedichtenbundel De doden zoeken een huis (1956) op zak had. Ik vroeg of hij het wilde signeren. Het dunne boekje kocht ik destijds bij de Slegte in Antwerpen, het was het allerlaatste gebruikte exemplaar.‘Dat is ook een bekende essayist’, zei Nooteboom. ‘Leeft hij nog?’

Ik keek hem verbaasd aan. Over wie had hij het? Hij wees op de met pen geschreven naam onderaan op de eerste bladzijde; Georges Wildemeersch. Ik had die naam ook wel gezien, maar er verder geen aandacht aanbesteed. Voor mij was het de naam van de vorige eigenaar van het boekje, niet meer dan dat. ‘Toevallig dat ik juist dat boekje in handen heb’, zei ik. ‘Of misschien ook niet’, liet ik er op volgen. De dichter grijnsde. Lees hier het hele verslag.