Kunst uit Nederland op een Berlijns kerkhof

Posted on 27 oktober 2018 by AvG Plaats een reactie

Ilona Verhoeven wordt voorgesteld door de vereniging “ag Friedhofsmuseum”.

De expositie “Ins Licht” van Ilona Verhoeven is om meerdere redenen een bezoekje waard. Allereerst zijn het de bijzondere foto’s en collages die beelden oproepen uit vervlogen tijden. Wat voor beelden dat precies zijn, dat merk je als je er oog in oog mee staat. Met haar collages maakt ze iets nieuws uit kleuren en vormen, uit oude kranten en tijdschriften, ze redt woorden uit vergeten boeken. Zo staat het beschreven op het informatieblad dat bij de expositie hoort.

Vernissage
Gisteren was de vernissage in het voormalige kantoorgebouwtje op de oude begraafplaats St. Marien – St. Nikolai aan de Prenzlauer Allee 1. Dat is de tweede reden om de expositie te bezoeken. Sinds 2014 is dit huis in handen van de vereniging ag Friedhofsmuseum en daarmee een ruimte voor diverse culturele activiteiten zoals lezingen en exposities.

De betonnen vloeren en muren en het oude behang op de muur van één van de kamers op de eerste verdiepingen ademen een unieke sfeer die eveneens iets met vervlogen tijden van doen hebben. Ook de grote DDR-tegelkachel past bij in deze typische ruimte. Als je vanaf de overloop door het raam de Fernsehturm en het moderne Park Inn hotel op Alexanderplatz ziet staan, is het alsof je door een kijkdoos in een andere wereld kijkt. Een bestuurslid van ag Friedhofsmuseum plaatste een oude lamp van zijn moeder in de expositieruimte, omdat deze perfect bij de sfeer past. “Als je goed kijkt, dan zie je op de lampenkap allerlei oude motieven uit Parijs afgebeeld”, legde hij me uit.

Michael Schacht, zanger van de van NanoGott.

NanoGott
Gisteravond was er nog een derde reden om de expositie te bezoeken, want de tentoonstelling werd muzikaal opgeluisterd door Michael Schacht, zanger van de van NanoGott. Hij begeleidde deze avond zichzelf op gitaar. De band bestaat nog geen half jaar, maar de zanger is al veel langer actief, vertelde hij me na afloop van het optreden. Hij schrijft alle songs zelf. Soms zijn het vrolijke, soms grappige, soms emotionele liederen die hij ten gehore brengt. Zijn repertoire is niet in één muziekgenre in te delen. Het heeft soms iets weg van Franse chansons, soms iets van poëzie met muzikale begeleiding en soms lijken er fragmenten van de Comedian Harmonists tussen te zitten. Een heerlijke muziekmix waarvan we geheid nog meer gaan horen.

Deze bijdrage sluit ik af met een stukje tekst uit het eerder genoemde informatieblad. “De expositie is als een uitnodiging tot een droom, fragmentarisch en labyrintisch, een vriendelijke ‘onrustplek’, vertrouwd en tegelijkertijd raadselachtig. Verhalen die bijna onder de handen verpulveren, maar toch niet helemaal uiteen vallen. Het geheime leven van de foto’s, vormen en verkleuringen, helder tot in de eeuwigheid.”